FİOLZOF RIZA TEVFİK'İN ABDÜLHÂMİD'DEN İSTİMDADI...
Yine Süleyman Nazif gibi, Sultan Abdülhâmid merhuma şiddetli muhalefet edip sonradan pişman olan Filozof Rıza Tevfik'inde "Abdülhâmid'in Ruhaniyetinden İstimdat" adını taşıyan uzun bir manzumesi vardır. İstimdat, bilindiği gibi, "yardım istemek, imdadına çağırmak" demektir. Yozgatlı İhsan Efendi Hocamız bu şiiri de
Sayfa 390 - 391-392 2.Kısım, (Kahire, Ezher'de Okuduğum Yıllar), -Müderris Yozgatlı İhsan Efendi-, Rıza Tevfik'in Meşhur Şiiri, Kaynak YayınlarıKitabı okudu
Dünyanın zevki ve güzellikleri arı duru değildir,
Çünkü ona tortu karışmıştır, duruluğu gitmiştir.
Ne seması ki? Orada bir sema yoktur asla.
Ne nağmesi ki? Orada bir nağme yoktur asla.
Ay parçası çalgıcılar ırmak kenarında,
Hepsi de güzel, hem yüzce hem de huyca.
Benim nazmım ve nesrim hikmetin başıdır, serveridir;
Âşığın yanında en iyi nimettir.
Çok söz ve uzun uzadıya açıklama,
Baş ağrıtır; akıllı ol bundan sonra.
Dünyanın yağını, balını fazla yeme de,
Acı içinde ölmeyesin; dikkat et, fazla yeme.
Gerçi tembellikte rahatlık vardır,
Ama o, cahillikten ve ahmaklıktandır.
Varlıklarından geçer, mahvolurlardı;
Çünkü varlık onlara göre zehirdi, yaraydı.
Git, kendini tedavi et, ilaç ara;
Kendini terk et, git O’nun tarafına.