Yiten bir ışık mıdır yaşamı? Ölüm yelini mi bekler?
Yitmiş besbelli mutluluğum. Çiçeklerden
şiir çeviriyorum doğa ötesi özlemlerle sarhoş
Ulu yalnızlıklarda
Açık bir gök rengi giderek koyulaşır
ve yansır
bölük-bölük
dizi-dizi
buğulu bir aynaya en gizli düşlerimi.
Sıcak bir yaz günü öğle vakti en anlamlı
Somut sevilerle uzandım yoz toprağa yapayalnız
Tüm evren eridi Beşparmak'lardan Toros'lara değin
Süt mavisi özlemlerle dolan avuçlarımda
Bir sen vardın belleğimde çözülmez düğüm
Bir sen vardın benim devamını, mutsuz tanrım, . çağlar öncesi
Unutulmuş kutlu tansıklarında geçmiş anların
Resmin hala çerçevesiz, öykün bitmemiş, anıtların yarım
Bir sen vardın... hem de zamansız nasıl aydınlık
Senin kentin, senin yakarışların ve tapınakların
Sana sesleniyorum ey sevgili çağlar ötesinden
Hala ayışığı kapıları açık mı gecenin
Nerde ses anılarıyla yaşadığım dünya
Hani ne yaptınız, nereye götürdünüz yüreğimi
Duygularım kalmadı mıydı yanınızda
Ölüm de dayanmaz bu özleme,
Ölecek korkmayın bir gün o da,
Ama tüm evrende her nen öldükten sonra!