Aş tüm sınırları bu gecede;
sihirli güç ol düşüncelerinin yol ayrımında;
anlamı ol garip karşılaşmalarının.
Eğer seni bu yeryüzü unutursa,
de ki sessiz duran toprağa: Ben akıyorum.
Hızla akan suya da: Ben varım.
Yıldızlardan koparıyor değilim kanaatimi,
Yine de biraz anlarım göklerin dilinden.
Elbette göremem gelecek kötü müdür, iyi mi;
Haber veremem afet, yokluk ya da mevsimden.
Keza anlara dair kehanette bulunamam,
Bilmeme kimin bahtında rüzgâr, yağmur ya da fırtına.
Prenslere taht müjdesi de sunamam,
Yollansa bile gökyüzünden tüm iyi alâmetler bana.
Ben gözlerinden öğrendim bildiğim her şeyi,
Okudum gerçeği o sadık yıldızlardan.
Doğru ve güzel birlikte başarır büyümeyi
Eğer varlığını sürdürmek için çoğalırsan.
Aksi olursa senin sonun en fena kehanet:
Kopar doğruluk ve güzellik için kıyamet.