FELSEFECİLERİN SINIFLARI VE KÜFÜR ÜZERE BULUNMALARI
Felsefeciler, fırkalarının çeşidi çok olmasına rağmen, üç kısma ayrılırlar:
1. Dehriyyûn,
2. Tabî’iyyûn,
3. İlâhiyyûn.
**Dehriyyûn:** Felsefecilerin en eski grubudur. Kâinatı idare eden kudret ve ilim sahibi bir yaratıcı olan Allah’ı inkâr etmişlerdir. Âlemin bir yaratıcı tarafından değil de,
İlâhi fikir ve neticeleri aradan çıkarılırsa, tabiat sahasında atomlar yığınından, mihanikî faaliyetten başka birşey görülemez. Bütün kâinat manzumesi, rekabet ve mücadele, ölüm ve düşmanlık kanunları üzerine te'sis edilmiştir. Yalnız insan, bu vahşet kanunlarına akıl ve vicdanıyla mukavemet ederek tesirlerini yok etmeye ve hattâ te'sir mecrasını değiştirmeye muvaffak olmuştur. İnsan bu kudreti, ilâhî fikirden almıştır.
Sayfa 68
Biliyordum ki, toprak katı ve tabiat zalimdir ve insan cinsi bozuk bir hayvandan başka bir şey değildir; biliyordum ki, insan hayvanların en kötüsü, en bayağısı ve en az sevimli olanıdır.
Sayfa 18 - İletişimKitabı okuyacak
Hiç şüphesiz ruhsal hayatı yöneten bir yasa vardır; ama bu yasayı insanın kendisi yapmıştır. Tabiat yasası niteliğinde bir ruhsal yasanın var olduğunu sanmak, görünüşe aldanmak demektir; çünkü çok belirli ve değişmez bir durumla karşı karşıya olduğumuza kesinlikle inandığımız bir anda yanılmamız çok mümkündür.
Ölüm
Her olayda elimizden geleni yapmalı ve geriye kalan şeyler için sakin kalabilmeliyiz. Deniz yolculuğuna mı çıkıyorum? O halde ne yapmalıyım? Gemiyi, kaptanı, tayfaları, mevsimi, günü, rüzgarı iyi seçmek elimde olan şeyledir. Ancak denize açıldığında büyük bir fırtınaya yakalanırsın, işte bunu hesaplayamazsın. Gemi batıyor mu? Ne yapmalıyım? Elimden geleni yaparım, bağırarak yardım istemem, kendi kendimi yemem. Her doğan canlının ölmesi bir tabiat kanunudur. O halde ben de öleceğim, ölümsüz değilim.
Sayfa 34 - Say Yayınları
Kötü insan, kendisini kovalayan olmadığı halde kaçıp durmaktadır. Acaba niçin kaçıyor? Ondaki korkunun kaynağı nedir? O, yalnızlığında, karanlıkta ve kalbinin gizli köşelerinde kimi görmektedir? Eğer bütün bu duyguların kaynağı gözümüzle gördüğümüz şu dünya değilse, insanın, idrakını yönelttiği varlığın, tabiat-üstü ve ilahi bir varlık olması gerekir.
