“Ama sorarım sana; yalnız değil de yapayalnız olduğunu hissettiğin zamanlarda yaşadın mı hiç? Çevrende kimse yokken yalnızsındır. Yaşamın ıssızlığında kimsesiz kalmaksa, bambaşka bir duygu. Yapayalnızlık budur işte! O zaman sığınacak bir yer ararsın kendine. İyi ya da kötü diye düşünme lüksüne sahip değilsindir. Uzun vadeli olmayacağını bilsen de, anlık sevinçler yeter sana. Uzanan el, gerçekte bir canavarın pençesidir, bilirsin. Ancak, onu tutmaktan, ona tutunmaktan başka yolun yoktur. Dostun kötüsü olmaz felsefesine sığınarak, bile bile aldatırsın kendini”
Sayfa 72Kitabı okudu
“Zorlaşan şartlar içten içe güçlendirdi beni, katılaştırdı; tek başına ayakta kalmayı, hayata kafa tutmayı öğretti. Ama pek çok şeyi de aldı, götürdü benden… Tüm acıma duygumu yitirdim, diyebilirim. Neden, deme sakın! Kendi halimden daha fazla acınacak bir şey göremiyorum ki çevremde…”
Sayfa 66Kitabı okudu
Bence çok iyi yapıyoruz
İnsan dediğin, arsız yaratık. Başına vuruldukça bir köşeye sinip oturacağına, dikiliveriyor olumsuzlukların karşısına; kafa tutuyor.
Sayfa 85Kitabı okuyor
