İnsan kaderin karşısındaki çaresizliğini gizlemek uğruna tesadüf diye bir kelime uydurdu. Asıl gizlemek istediği iradesinin zayıflığından doğan acıydı.
Sayfa 157 - Doğan KitapKitabı okudu
Eğer tesadüf, kainatı teşkil eden zerrelere mâlik ise, neden bugün şehirleri, evleri vücûda getiremiyor?
Sayfa 160Kitabı okuyor
Mesela elinde ateşi olduğu halde karanlıkta kalmaya devam eder insan. Mesela bağışlayabilecek kadar geniş ve bereketli bir gönlü olduğu halde kavga ve çatışma içinde kalıp hırpalar kendini. Mesela sonsuz bir sevme kabiliyeti olduğu halde hep birileri onu sevsin diye çırpınır durur. Üstelik seçtiği insan onu sevsin diye bencillik eder, ısrar eder.
Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı, gene aynı şekilde, fakat her şeyden habersiz, yaşayıp gidecektim. Sen bana, dünyada başka türlü hayatın da mevcut olduğunu, benim de bir ruhum olduğunu öğrettin.
Tuhaf bir tesadüf denemezdi buna; tesadüfler çoğunlukla tuhaf olurdu zaten.
Tek amacım birbiri ardında güzel anı biriktirmek olurdu. Ve daha çok papatya severdim.