Namık Kemal hayranlığı ve meşrutiyet rejimine duyduğu ilgi, Tevfik Bey’in istibdat döneminde yıllarca takibine sebep olacaktı. Daha 1873'de Vatan Yahut Silistre oyununun temsili sırasındaki halkın gösterileri üzerine Namık Kemal ve bazı arkadaşları sürgüne gönderi¬ lirken Tevfik Bey de Rodos'a sürülmüştü. Bu sürgün döneminde yayınladığı yazılarında o tarihteki tek oğlu Ziya'ya nispetle (Ebüzziya) yani Ziya'nin babası adını kullanmıştı. Sonradan da bırakmadığı bu isim, ailenin soyadı olacaktı.
Seni görünceye kadar bu hep böyleydi. Kalbim ya bilinmezlerde ya da mezarlar içinde gezerdi. Seni gördüm. Sanki başka dünyaya geldim. O zaman hayatın ne demek olduğunu anladım. O zaman insan ne demek, anlamaya başladım. Önceden yaşamak nedir bilmezdim. Yine de yaşamayı herkesten fazla severdim. Şimdi hayatımın kıymetini iyice biliyorum.
Sayfa 48Kitabı okudu
Sanki ömrümde gördüğüm, duyduğum, okuduğum, düşündüğüm ne kadar güzel şey varsa hepsi bir yere toplanmış, sonra da bir insan çehresi olup karşıma gelmişti.
Lakin siz de bu milletin daima bir örnek görmeye, daima önünde bir büyük adam bulmaya muhtaç olduğunu inkar edemezsiniz ya?
Sayfa 90Kitabı okudu
Allah büyüktür, vatan mukaddestir.
Sayfa 76Kitabı okudu
Seni görünceye kadar gönlüm her vakit gaipler arasında, her vakit mezarlar içinde gezerdi. Seni gördüm, sanki başka bir dünyaya geldim. O zaman hayatın ne demek olduğunu anladım. O zaman insanın ne demek olduğunu anlamaya başladım.
Sayfa 74Kitabı okudu
Beyim, siz fikrinizi söylemeye bakınız, ben vatanım için hastayken de ölürüm, sağken de ölürüm. Bir kere ölsem, dirilsem, yine ölürüm.
Sayfa 69Kitabı okudu
Vefasız, sen ölümü benden çok seviyorsun. Ben de seni canımdan çok seviyorum…
Seni görünceye kadar gönlüm, her zaman kaybettiklerim arasında her zaman mezarlar içinde gezerdi. Seni görünce sanki başka bir dünyaya geldim.O zaman hayatın ne demek olduğunu anladım. Daha önce yaşamak nedir bilmezdim. Yine de yaşamayı herkesten çok severdim. Yine de senin için ölmeyi yaşamaya tercih ediyorum.
Bunalım içinde bile, gözlerim kapandıkça Zekiye’nin, açıldıkça, yine Zekiye’nin yüzü görünüyordu….İnsan cehennemdeyken kendine cennette gibi göstermek adaletine yakışır mı?..