Çünkü herkes aşka yatkındır. Uyandırmak kolaydır ama kendi kendine sona ermedikçe yok etmek imkansızdır.
Sayfa 87Kitabı okudu
Hep özenle, sevgiyle ederiz sözünü. Gelecek. Oysa sahtedir o kent. Gelecek de, şimdi de, geçmiş de yalnızca bizim kafamızda vardır.
Sayfa 166Kitabı okudu
Çok sevdiğim bir tablo vardır: Van Gogh’un Tohum Eken Adam’ı. Akşam tarladan evine dönen bir köylü, arkasında koskocaman sarı bir ay. Toprak güçlü ve kesin, palet bıçağıyla kalın kalın sürülmüş renklerden oluşmuş. Bu resim içime ferahlık verir, çünkü bir günün sonunda, bir yolculuğun sonunda, dünyanın hep öyle yerli yerinde, güçlü ve kesin duracağını düşündürür bana. Kahverengi tarlalar, sarı bir ay.
Sayfa 164Kitabı okudu
İnsanlar böyledir, susmaktansa akıllarına geleni söylerler.
Sayfa 162Kitabı okudu
Risk olmadan güvence olmaz ve göze aldığın şey, neye değer verdiğini açıklar.
Sayfa 154Kitabı okudu
Bir duyguyu duymamaya ikna edebilir misiniz bir insanı?
Sayfa 144Kitabı okudu
Uzun süredir yalnızım. Geceler, günler boyu süren yalnızlık… Öyle ki, artık zaman alıştığım birimlerle ölçülemez hâle geldi, isyan etti, çıldırdı. Artık ben zamanı ölçmüyorum, zaman beni ölçüyor.
Sayfa 144Kitabı okudu
İnsanlar her şeye inanır.
Galiba doğru olandan başka her şeye.
Sayfa 142Kitabı okudu
İçimize doğru yolculuğun başlaması, kendi öz zaman tünellerimizden geçerek içsel uzayın derinliklerine doğru yola çıkmamız bu kadar uzun zaman alacak mı?
Sayfa 138Kitabı okudu
Ama her yere gittiğimizde, ki bu yalnızca bir zaman meselesi, daha nereye gideceğiz? Keşfedilmemiş beldeler kalmadığında ne olacak?
Sayfa 138Kitabı okudu