Ebeveynler ile çocuklar arasındaki sevgi ilişkisi ilk bakışta
besbelli biyolojik bir adaptasyondur. Çok fazla sevgi ve ilgi
gören çocukların hayatlarının ilk yıllarında karşı karşıya kaldıkları hastalık ve tehlikeleri atlatma ve cinsel olgunluğa erişip üreyebilene dek hayatta kalma olasılığı daha yüksektir.
Bu anlamda, sevgi, genetiğin belirlediği yönde ilerleyen bir
dinamiktir; genlerimiz çocuklarımız ve torunlarımız sayesinde hayatta kalır.
Sayfa 197