Bir insan pekçok türlü ölür: Hukuki olarak ölür. Siyasi olarak ölür. Fizik olarak ölür. Psikolojik olarak ölür. İnsanın tam olarak yaşayabilmesi için, bunların hepsinin birden yaşaması gerekir.
"Diploman var mı, okul diploman?" dedi. "Yok, dedim, okula gidemedim."
"Hmmmm, demek diploman yok... Öyleyse sana yüksek bir iş vereceğiz..." dedi.
Aman oğlum, bişeyi bedava dediler mi, aman alma sakın, ordan kaç... Bedeline almaktan çok daha pahalıya gelir.
"İnsanın bir dili öğrenmiş olduğu üç şeyden anlaşılır," dedi.
"Neymiş o üç şey?" dedim.
Söyledi:
"Birincisi, o dilde rüya görüyorsa. İkincisi, o dilde sevişiyorsa. Üçüncüsü de, o dilde kavga edebiliyorsa."
İnsanın doğup büyüdüğü yer gibi var mı! Adı batsın İstanbul'un.
Asıl sövülecek olanlara, sövülmesi gerekenlere sövüp saysak, polis yakamıza yapışır. Biz de asıl sövmemiz gerekenlerin yerine feleğe söveriz. Bu millet feleğin olmadığını bilmez de mi yatar kalkar feleğe söver, hiç durmaz boyunu feleğe ilenir? Bilir bilmesine... Ama feleğe söverlen, feleğe ilenirken, kime sövüp ilendiğini bilir, yüreğinin ataşını söndürür. İleneceklere ilensek mahkemeye verirler, hapislere atarlar. Millet de yolunu bulmuş; feleğe söver, kadere ilenir, yazgısını yerer. Yüreğin serinletir, biraz olsun erinir.
Ulan felek, yaktın bizi! Ulan felek, olmaz ol! Namussuz felek, sürüm sürüm sürün de bizden beter ol! Ulan felek, Allah sana uyuz versin de kaşınacak tırnak vermesin. Ulan Allahsız kitapsız felek, ulan imansız, vicdansız felek!
Biz eşek olduktan kelli, sırtımıza binecek çok bulunur.
Kala kala gölgem tek can yoldaşı
Yoruldum kendimden taşı ha taşı