İnsanların arasında yalnız olmaktan daha korkunç bir şey yoktur..
Zıt ikizler
Doktor unvanına sahip kişilerle fikir yarıştırdıkları akademideki tartışmalardan veya dans derslerinden çıkıp hala müzikle sarmaş dolaş bir halde eve döndüklerinde annelerini is kokulu sokakta pis saçlarıyla baharat tezgahının başında oturmuş, bir avuç karabiber tanesi ya da birkaç kuruş için pazarlık yaparken bulduklarında çetin yoksullukları karşısında öfkeyle karışık bir utanca kapılıyorlardı.
Sayfa 108
“İçimde bir şeylerin öldüğünü hissediyordum.”
Sayfa 14Kitabı okuyor
Zamanın çoktan sildiği bir hata için cezalandırılabilir miydi insan?
Sayfa 39Kitabı okudu
İçte tutulan göz yaşları akıtılanlardan daha acıtıcıdır.
Sayfa 45Kitabı okudu
Yarın, ne kadar yakın ve ne kadar sonsuzca uzaktı.
Sayfa 58Kitabı okudu
Masanın üzerine bıraktığım kitaplar, haftalarca kapağı açılmadan duruyordu. Artık hobilerle bile ilgilenmek istemeyen hissiz bir ruha sahiptim.
Kendimi bu soğuk dünyada yolcu gibi görüyordum.
Masanın üzerine bıraktığım kitaplar, haftalarca kapağı açılmadan duruyordu. Artık hobilerle bile ilgilenmek istemeyen hissiz bir ruha sahiptim.
‘’Her kim içindeki insanı anlarsa bütün insanları anlamış demektir.’’