Bakma bazı baharlara kanıp
Zaman zaman yeşerdiğime
Dallarında ölü kuşlar saklayan
Karlı bir kış ağacıymışım meğer.
Sayfa 48 - İthaki YayınlarıKitabı okuyor
Yazmam Daha Aşk Şiiri
Oydu bir bakışta tanıdım onu
Kuşlar bakımından uçarı
Çocuk tutumuyla beklenmedik
Uzatmış ay aydın karanlığıma
Nerden uzatmışsa tanha boynunu
Dünyanın en güzel kadını oydu
Saçları tarasa baştan başa rumeli
Otursa ama hiç oturmadı ki
Kan kadını rüzgardı atların
Hep andım ne yaşanır olduğunu
Sayfa 22Kitabı okuyor
İnsanlar ölümle tamamlanır. Yaşarken, herkes eksiktir. Böcekler ve küçük kuşlar, hayatta oldukları ve hareket ettikleri sürece mükemmeldirler; ancak öldükleri anda sadece birer ceset olurlar. Ne tamamlanır ne de eksilirler, sadece hiçliğe dönerler, insanlar içinse durum tam tersidir. Bu noktada, insanın öldükten sonra en insani hâline dönüştüğü paradoksu da geçerli oluyor herhalde.
Sayfa 41 - ithaki yayınlarıKitabı okuyor
limitsiz bahsedelim birbirimize..
Hırpalandıkça kırılıp dökülen kuru çiçekler gibi etrafa saçılsın bildiğim, öğrendiğim ne varsa. Bugüne kadar zihnimi karıştıran kırıntıla rımı kuşlar yesin. Vazgeçmek, kelimesinin unutulduğu bir cumhuriyet kuralım kendimize olur mu? Güvenmekse güvenmek, inanmaksa sonuna kadar, aşksa aşk, ne gerekiyorsa limitsiz bahsedelim birbirimize.
Dokuz Yayıncılık
Allah bilmez mi bir şeyi nasıl istediğimizi? Görmez mi? Yürekten isteyeceksin, böyle o an senin ellerin, gözlerin, saçların bile dua edecek. Sen öyle isteyeceksin ki gökteki kuşlar, yerdeki karıncalar bile seninle duaya duracak…
Sayfa 141Kitabı okudu
Kalbim hiç kimseye çarpmadı diyemem. Çarpmak, kanadı yolunmuş kuşlar gibi her şeye rağmen çırpınmak istediği oldu. Biri beni sevsin, sarsın, öyle sıkı sarsın ki hem de, kırılan parçaları kırıldıkları yerden kaynatsın diye heveslendiği de.
Sayfa 110 - HEP KİTAP YAYINLARIKitabı okudu
