Cool hüzünlere, ciğerlerime kadar dolan his ağrılarımın sigara dumanını efil efil üflüyorum.
Şimdi rüzgârın dokunduğu saç telleri, bulutları indiren o göz bebekleri ağlıyorlar hâlâ ve her hüzünle elmacık kemiklerine doğru süzülüp akan gözyaşı ateşe düşüp yanan bir şiir olup, küllerinden geriye, yeniden doğmayı bekliyorlar hâlâ!