Bir gün Beethoven, bir arkadaşı ile Viyana sokaklarında dolaşırlar. Bu sırada apartmanın birinden piyano sesleri işitirler ve kafalarını kaldırıp sesin geldiği yöne doğru bakarlar. Apartmanın ikinci katındaki cam açıktır ve sesin oradan geldiğini anlarlar. Arkadaşına, çalan kişinin muhteşem çaldığını ve onu mutlaka görmesi gerektiğini söyler. İkisi birlikte ikinci kata çıkıp kapıyı çalarlar. Kapıyı açan kadın, Beethoven’ı hemen tanır ve bu ziyareti beklemediğinden ötürü fazlasıyla şaşırır. Beethoven, piyano sesine geldiğini ve mutlaka çalan kişiyi görmek istediğini söyler. Kadın, piyanoyu çalanın kızı olduğunu ve tanışmaktan mutlu olacağını belirterek onları içeri alır. Beethoven, piyano çalan kızın olduğu odaya girer. Annesi kıza, Beethoven’ın geldiğini söyler ve kız çok heyecanlanır, hemen ayağa kalkar fakat kız görme engellidir. Bunu gören Beethoven, “lütfen benden bir şey isteyin” der, maddi bir şey isteyeceklerini düşünerek. Kızın cevabı şu olur;
“Ben hiç ayışığı görmedim, bana ayışığını anlatır mısınız?”
Bunun üzerine Beethoven piyanonun başına geçerek ayışığı sonatını, doğaçlama olarak besteler.