Büyüklerimizden bazısının dükkanında iki [veresiye] defter vardı. Birisine bilinmeyen isimler yazardı ki, hepsi fakirdi. Bazı borçlar karşısında isim de yazılı değildi. Böylece kendisi ölürse, kimse fakirlerden bir şey isteyemezdi. Fakat böyle tüccar da en iyi sayılmazdı. En iyileri, fakirler için hiç defter tutmayanlardı. Bunlar, fakir bir şey getirirse alır, getirmeyenlerden bir şey istemezlerdi. İşte din büyükleri böyle ticaret yapardı.
-İmam Gazali / Kimya-i Saadet