Çember
Kaçıncı son kez bilmeden sarıldı delikanlıya genç kız.
Nisanın yağmur buhranıyla bunalttığı, ikindi ve akşam arası vaktine, isteksiz bir vedanın sığdığı bir gündü. Dükkanlar yavaş yavaş ışıklarını açmaya başlamıştı. Az ileride eve gitmemek için annesine direnen bir çocuğun mızıldamaları duyuluyordu. Bahara geç kalmış bazı ağaçlar henüz
Anı yaşamıyor olmayı anlamak biraz zor gelebilir. Çünkü aslında ordaki varlık bilinir, görülür, hissedilir kötü hisler taşıdığında. Hem de çok çok derinde. Zaten anı yaşıyorum dersin.
Kendince iyi bir plan yaptığında da anı yaşıyorum dersin. Tadını çıkardım, iyi geldi dersin. Ama iyi gelmediğini içten içe bilirsin.
Anı yaşamamak böyle özel durumlar için değil sadece, en basit davranışlarımıza bile yansımış durumda halbuki.
Çocuğunu kucağında uyuturken yarının temizlik planını yapmaktır, güzel bir kahve içerken başkalarının hayatlarına sağa tıklayarak üçer saniyeliğine şahit olmaktır, koşuya çıkmışken kafanın içinde geçmişin hırsını taşımak, savaşır gibi koşmaktır.. Oysa her biri başka bir an her biri önemli. Hepsine zamanın var. O an ne yapıyorsan ne yaşıyorsan tam olarak içinden geçmektir. Bir çocukla oynarken kendi çocukluğuna dönmüş de arkadaş edinmiş gibi ya da karşındaki senin çocukluğunmuş gibi oyna. Her iki durumda da sensin iyileşecek olan. İçinden gelmiyorsa başta hatırlat kendine. Sonra zaten anlayacaksın. Bir yerde o çocuk o anın tadını çıkarmayı öğretecek bugünkü sana.
Anı yaşa.
Yanındayım.
Benliğini arayan çoçuklar....
Ne istiyorsa verin ya. İmkanlarınız ne kadarsa verin. Siz anlıyorsunuz ki çocuk şımaracak, daha çok isteyecek insanlar. Hayır. Bir şeyi saklamazsınız çocuklar. Yani bir şeyi alabileceğini görmeye başlarsa, neyi isteyeceğini, neyi istemeyeceğini öğrenmeye başlar. Çocuk zaten ailenin ortamını anlarsa, nasıl yaşandığını anlar. Neyi isteyeceğini, neyi isteyemeyeceğini, ne kadar harcaması gerekli olduğunu anlamaya başlar. Yani ne yerinde sorumluluk gelişmez. Ve içinde hep böyle bir şey kalır. Daha fazla yetenekle ilgili müthiş bir hırs buluşabilir. O iyi bir şey değil. Adaletsiz konuşmaları, ortamları, çevreleri çocuğun neyi yapıp, neyi yapmayacağını anlamasını sağlar. Ve sorumluluk daha fazla gelişmeye başlar. Herşeyin aşırısı zarar olduğu gibi bağımlılık geliştirmesine sebebiyet verebilirsiniz anne baba olmak herşeyi tam kararında olması demek ve bu çok zor bir süreçtir.
Benliğini Arayan Çocuk
MUHAMMED’İN VAHİY KAYNAĞI
Zaten vahiy diye bir şey yok. Çünkü Allah adlı tanrının olmadığını kesin, net ve hiçbir tereddüde yer vermeyecek şekilde biliyoruz. Ancak oyunun kurallarıyla da hareket etsek yine aynı noktaya geliriz: Muhammed bilgilerini sağdan soldan temin etmiş; Cebrail bana tanrıdan vahiy getiriyor demekle kutsallaştırmıştır. Örneklerimize geçelim.
a)
