Basit yaşayacaksın.
Mesela susayınca su içecek kadar basit.
Dört çıkacak, ikiyi ikiyle çarptığında.
Tek düğmesi olacak elindeki cihazın;
tek bir düğme, tek bir cümle gibi;
sevince lafı dolandırmadan söylediğin
yalnızlığın karalama defteri yaptığı ömrüm
soluk başı sancı döker düşlerime
hangi iklim, hangi surat sevinç soyunur şimdi
koşuyorum sıcak anıların, düşlerin mahzenine
yitikliğin matemini ikram ediyorlar avuç avuç bana
ağlıyorum, annesini kaybeden bir çocuk gibi
bugün için yarınları hiç eden günahkar gibi
pişmanlığın tadılmadık türünü bırakmadım
lakin
çıkamıyorum
kalbimin taziye evine ruhum çivilenmiş.
çıkamıyorum.
Nuh'un Defteri
Annem bana eski dünyadan bahsetti.
Selden önceki...
Başka türlü bir dünyaymış. Kirli...
Saçımı örer, babam ve aşağıdaki dünyalardaki şeytanlar hakkında acıklı hikayeler anlatırdı.
"Her şey affedilir ama asla unutulmaz." dedi annem.
Gözlerindeki karanlık normalden daha büyüktü.
Kelimeleri, dalgalar gibi aktı.
Her şey, o anki haliyle
Saatimiz çalışıyor ama kalbimiz durmuş Çalışmıyor
Ne çocuklarımız, ne torunlarımız bakır mutfak eşyalarını tanımıyor.
O kalaylı tasları, tencereleri, tavaları.
Hiçbiri kalaylı bir maşrabadan kaynak suyu içmedi.
Bakır eşyalar onlar için artık bir aksesuar, bir süs unsuru. Oysa vaktiyle o tavalar, o tencereler kimlerin elinden geçti.
Kaç gelinin, kaç dedenin, kaç babaannenin bir ömrü dolduran
