Parasız Yatılı
Füruzan, Sevgi Soysal, Tezer Özlü ve Latife Tekin okurken çok zorlanıyorum. (Adalet Ağaoğlu'nu da bu yazarlar arasında sayabilirdim ama en azından onu okurken anlayabiliyorum ve keyif alabiliyorum.) Nasıl oluyorsa anlatım biçimleri aynı geliyor bana. Bu anlatım biçiminin en güzel ifadesi Füruzan'ın Parasız Yatılı kitabının arka kapağında yazısı olan Fransız bir okur tarafından yapılmış. Şöyle demiş okur " Çok sesli muhteşem bir iç anlatım... sözü birbirlerine veren iç sesler. Çok zor bir şey bunu yapabilmek. Hem yer hem zaman atlıyoruz, bir sesten bir sese. Sürekli bir hareket, seslerde ve anlatılarda"
Okurun bahsettiği bu anlatım biçimi benim için çok yorucu, neyin niye anlatıldığını anlamaya çalışmak okuma keyfimi bozuyor.
