Çocukluk travması
Sigarayı bırakamıyorum, bağımlıyım, çok denedim ama olmuyor, imkansız vs. diyenler bana hikaye anlatmayın. Sigara bağımlılığı da bir şey mi? Siz hiç emzik bağımlısı oldunuz mu? Üstelik bu bağımlılığınızdan cebren ve hile ile koparıldınız mı?
Füsun Genç… Ben bir bağımlıydım. Emzik bağımlısı… Tam beş yıl, dört ay, 23 gün emdim. Hayatımın en acı ve
...
Birden bir anım geldi aklıma gözüme yaş.. biz küçükken ablamla çok uzaktaki fırına giderdik, babam borçlu.. annem bir haftalık ekmek hamurunu kendi yoğurur bizi bebek arabasındaki o hamurla gönderirdi. Küçüktü ayaklarım yolda uzun.. ablam sevmezdi hiç gitmeyi bense bazen gezmek gibi diye severdim.. şimdi anlıyorum ablamın neden sevmediğini.. hafif değildi omuzlarımıza bırakılan yük..
829
Yalnız kalmak zamanıydı artık! bu yaz akşamının ve günün saçma sapan gündeminin sıcaklığından kaçmak için.
Evde bırakılacaklar tamamdı;
Anne gözlerinden,Baba alnının başına en yakından öpülmüş,Otis ise ilk defa avucumdan beslenmişti.
Benimle gelecekler ise her zaman ki gibi,postacı çantamda olan "kitap,su ve kalemler" ve tüm yalnızlığım
Acaba bu yıl doğacak bir bebek olsaydım annem de bir influencer olsaydı ben doğmadan önce babamın ve kendisinin ayakkabılarının arasına benim bebek patiklerimi koyup sevinçten deli oldum patikleri görünce demek hilal geliyor ağladım ince ince akımı yapar mıydı
Bu kalabalık bunaltıyor artık. Varlıkları değil, sesleri. Koca bir gürültü koca bir kıyamet, asıl duymamız gerekenleri gizliyor gibi. Ayhan Geçgin, "İnsan sesinin olmadığı bir yere gitmek, durmak, sadece boşluğu dinlemek istiyorum. İnsan sesi, dinlemem gereken şeyi işitmemi engelliyor." der. Öyle bir his sevgili okur: Kısacık bir
benim bi' arkadaş vardı. adı şerafettin.. on on iki sene önce bi' keresinde içerken durduk yere şunları demişti; ''ulan şerafettin diye bebek ismi mi olur? düşünsene babam anneme soruyor, 'şerafettini emzirdin mi?' diye, başka bir zaman annem babama diyor ki, 'şerafettin ishal olmuş bugün habire altına sıçtı.'.. awk isme bak, direkt elli yaşında doğmuşum.. ablamın adı da bedriye.. dedemizin, ninenimizin isimlerini direkt kes-kopyala yapıştırla bize vermişler.. ulan insan düşünür, bu çocuğa şerafettin adını koyuyoruz ama birinci sınıfta öğretmen bu çocuğun adını söylerken ders biter.. koysanıza kısa sevimli bıcır bıcır bir isim ne bileyim candır, alidir falan.. awk kendimi mahalleden arkadaşımın ismini* düşünerek avutuyorum bu konu aklıma geldikçe..''
peki bunu neden yazdım? 
Şerafettin Turan ın kitaplarından okumayı düşünürken yazarın adını görünce aklıma geldi, dedim aklıma geleni buraya da yazayım.. öyle..
*: mahalleden arkadaşının ismi abdurrahmanmış, muhabbet sırasında sorduğumuzda söylemişti..