Bu gün çok acı bir şey fark ettim. ** yıllık ömrümün kaçını kendim için yaşadım ki ben, kaç yılını kendime verdim. O kadar fazla elimden alındı ki hayatım, herkesin hayatımın üstünde hakkı vardı mesela, herkesin hayatım hakkında konuşmaya kendi doğrularını bana kabul ettirmeye hakkı vardı da, bir benim hakkım yoktu bende. Gitti gençliğim, yıllarım, umutlarım gitti tükendim yorgun ruhumla kaldım, yeter artık diye attığım sessiz çığlıklarımı hiç bir zaman yüksek sesle söyleyemeden gideceğim bu dünyadan, dünya size kalsın ben artık bittim.
Herkesi kendim gibi sandım hep,
Onların dertleriyle dertlendim üzüldüm ama kimse gelip bana neyin var diye sormadı bile..
Onlar ne isterse yaptım ama ben bir şey istediğim zaman uğraşamam deyip kestirip attılar..
Artık kendimi boşuna yorduğumu daha iyi anladım..
Kimim ben, neyim
Hem güneş, hem gölgeyim
Dalımda binbir çiçek
Ama kendim çöldeyim
İsmail Uyaroğlu