Şimdi içli bir yağmur olmalıyız seninle
Alnında buz ve ateş, bozkır bizi bekliyor
Binlerce efsaneye yetecek kadar beyaz
Bir rüyayı çoğaltıp besliyorsun teninle
Ben senin her nakışa attığın taze ilmek
Ben senin her hecende bir harf kadar seninim
Umutları sessizce lekeleyen mutluluk
Bilemez bu nasıl aşk, bu ne sonsuz sevilmek
Denizler ortasında bir infilak, bir hüzün
Mazide en hülyalı gemileri batırdı
Seninle bütün alem deniz oldu içimde
Şimdi binlerce gemi berrak sularda yüzün
Nurullah Genç
çünkü beyaz bir gemidir ölüm siyah denizlerin hep çağırdığı
batık bir gemi
sönmüş yıldızlar gibidir
yitik adreslere benzer ölüm
yanık otlar gibi
sen bu şiiri okurken ben belki başka bir şehirde ölürüm..
*196
Bazen olur ya, bir yerlerde bir acı hissederiz. Sebepsiz. Tuhaf bir huzursuzluk. Anlat deseler anlatılmaz, öyleyse evham ettiğimiz söylenir, her şey yolundadır güya. Ölümcül Kimlikler'de şöyle diyor Maalouf: "Yaraların hissedilmesi için, tanımlanmaya ihtiyacı yoktur." Bazı yaralar böyle sevgili okur. Tanımlamaya, anlam yüklemeye
Senin gelmeyişine,benim gidişime!
sen bu şiiri okurken
ben belki başka bir şehirde olurum
kötü geçen bir güzü
ve umutsuz bir aşkı anlatan
rüzgarla savrulan
kağıt parçalarına
her ne kadar kitap karakteri olsalar da şeker portakalı'nın zeze'si, uçurtma avcısı'nın hasan'ı ve beyaz gemi'nin çocuğu'nun aynı cennette buluşacağına inanıyorum.
Ölü Adamın Sandığı
Dip. 23.18.32.15
Bazı şeyler bir ilkti
anlatmak için
Canavarıma yenildim
Tutku ve aşk
Bir deri bir kemik
Dalgalar geçiyor
Yalanmı Söylesene????
Hepimiz hoşçakal ülkesin de,
Göğe bakma durağında ,
Kanadı kırık kuşlar gibiyiz.
Kimimiz limanda gemi bekler...
Kimimiz beyaz atlı prens ...
Bazımız kara tren dumanı seyreder....
Hepimiz yağmur yüklü bulutlarız değil mi?
Düşlerin parlayıp söndüğü yerde
Buluşmak seninle bir akşam üstü
Umarsız şarkılar, dudağımda bir yarım ezgi
Sığınmak gözlerine, sığınmak bir akşamüstü
Gözlerin bir çığlık, bir yaralı haykırış
Gözlerin bu gece çok uzaktan geçen bir gemi
Bir orman, bir gece kar altındayken
Çocuksu, uçarı koşmak seninle
Elini avcumda bulup yitirmek, yitirmek
Sığınmak ellerine, sığınmak bir gece vakti
Ellerin bir martı, telaşlı ve ürkek
Ellerin fırtınada çırpınan bir beyaz yelken
Bir kenti böylece bırakıp gitmek
İçinde bin kaygı, binbir soruyla
Bitmemiş bir şarkı, dudağında bir yarım ezgi
Sığınmak şarkılara, sığınmak bir ömür boyu
Gözlerin bir çığlık, bir yaralı haykırış
Gözlerin bu gece çok uzaktan geçen bir gemi
Ellerin bir martı, telaşlı ve ürkek
Ellerin fırtınada çırpınan bir beyaz yelken
Hiç küçük yaşta anne babası tarafından terk edilmiş bir çocuğun duygularını, düşüncelerini, özlemlerini ve hayallerini merak ettiniz mi? Böyle bir çocuğun yalnızlığı, insanlara güvensizliği, ürkekliği ve çaresizliği aklınıza düştü mü? Tutunacak bir dal, yaslanacak bir omuz, şefkatine hasret kaldığı bir yuva arayışına şahit oldunuz mu?
“İnsandaki çocuk vicdanı, tohumdaki öz gibidir. Ve o öz olmadan tohum filizlenmez, gelişmez”
.***
Beyaz Gemi
Cengiz Aytmatov