O puslu bakışlar
O ağır adımlar
O derin susuşlar
Camdan süzülür damlalar
Candan öte sevdalar
Dallar Budaklar
Hışır hışır ağaçlar
Dolam dolam kollar
O puslu bakışlar
O ağır adımlar
O derin susuşlar
Camdan süzülür damlalar
Candan öte sevdalar
Dallar Budaklar
Hışır hışır ağaçlar
Dolam dolam kollar
Gece gündüze karışır, gündüz geceye..
Alacalı bir havada, ruhun da gri yaralar.
Maskeler takalı belirsiz bir hissizlik.
Şahit olur her adımda dallar budaklar.
Bedenine değince baltalar.
Dağlanınca kabuk kabuk yaralar.
İnsan saklayınca kendinden ağıtlar.
Cümleler kurulamaz olunca
Titreyen eller ve dudaklar.
Ve sıkılınca mengene misali avurtlar.
Acıya, kine, alışınca etten varlıklar.
Örtününce ruhuna sahte duvaklar.
İlk anda, gözlerde inatçı bakışlar
Arsızlaşan inse, kayalar bile kıkırdar.
Ver elini diyip açılınca gülen çukurlar.
Sinir sistemin de kalmayıncaya boşluklar.
İtekler gibi eder insan kendini.
Gözlerin de çakmak çakmak buğular.
Kabul töreninde dökülen damlalar
Ateşle karışık bir nefes,
Nefesin uğultusunda dudaklar.
Rahatlama değil belki, ölüm gibi..
Dolaşan kanlı damarlarıyla kadavralar.
-Harun KÜSMÜŞ
“Bana Mecnun’un gözler ile bak” der.
Türlü hile ve birçok masraf ile Leyla’yı alıp getirdiler. Halife, sabah erken mumları yaktırdı. Leyla’yı dikkatle gözden geçirdi, başını önüne eğdi saatler var ki düşüne durdu. Nihayet kendi kendine dedi ki; “hele onu konuşturayım, belki söz söylerken güler de yüzündeki güzelliği daha çok belirir.” dedi.
Köşesinde hüznün cismi gibi duran Leyla’ya çevirdi yüzünü, sordu Halife Harun Reşid;
“Sen Leyla mısın?”
“Evet ben Leyla’yım” dedi Leyla “ama sen Mecnun değilsin. Onun başında olan gözler sende yok” öyle dedi Leyla, Halife Harun Reşid’e.
Başkalarına baktığın gözlerle Leyla’yı nasıl görebilirsin. O gözleri yaşla yıkamadıkça söz kimindir bilmem ama hakikattir dahi herkesindir.
“Bana Mecnun’un gözler ile bak” der.
Seven sevgiliye Mecnun’un gözleri ile bakmalı. Eksiklik ne o vakit burda. İşe de Allah’a da sevgi ile irfan ile bakmalı. Bilgiyle bakmak başkaca iş. İslam sevgidir, aşktır, irfandır. Başkasını diyenler eksiktir. Sevgi kişiyi tevhide götürür. Tevhide varan varlığın cümlesine aynı nazarla bakarlar. O öyledir, şu şöyledir, falan haldedir. Kalır mı bu kem sözler bu dedikodular sevgi ile bakan da. Sevgisiz bakanın gözüne budaklar batar, kör eder. Kişi kendini kör eden de o körlüğe merhem biçare tabipler biçare.
#TapdukEmre