Bu zindan, bu kırgın, bu can pazarı, Yaşamak, sade "yaşamak"
Macera değil.
Ahmed Arif
Günaydın. Ait olmak ne tuhaf şey. İnsan günün akşam olacağını, haftanın, ayın, mevsimlerin biteceğini ve ölümün geleceğini bilse bile ait hisseder bir yerlere, bir şeylere. Ya da öyle zannediyor, özgürlüğünü yok ettiğini fark etmeyerek: "Uzun zamandır aynı kaldırımları çiğniyormuşum gibi geliyordu bana, kesin hiçbir nedenim olmasa da
“Bu zindan, bu kırgın, bu can pazarı, macera değil, sardığım toprağımın altın sabrıdır.”
A. Arif
Nasıl ki yıllan buldu
Bir mısra dolu maceram
Biz ki yarınıyız halkın.
Umudu, yüz akıyız.
Hıncı, namusu,
Şafakları,
Taa şafakları Hey canım,
Kalbim dinamit kuyusu
Bu zindan, bu kırgın, bu can pazarı
Macera değil
Yaşamak, sade yaşamak’
Yosun, solucan harcıdır.
"SÜT LEVREK"
Merhaba gençler! Nasılsınız bakalım? Bendeniz iyiyim. Akşam annemlerde leziz bir çupra yersek daha iyi olacağım inşallah. Akşama doğru Metro'ya gidip bakacağım.
Bu kış çok az balık yedim. Açıkçası endişeleniyorum zekâ geriliği olacak, bağışıklık sistemim çökecek diye. Neden böyle oldu bilemiyorum. Bir iki defa balık haline baktım. Canlı
Mersin'de feci kaza: Yaşanan can pazarı kamerada