Aşkta Kaldık 1.
(Sevgi Apt. sakinleri gece uykusuna yatmışlardır. Ferit ve Berna ikisi de aynı saatte apt. girerler. Asansörü beklemektedirler... )
Ferit - İyi akşamlar.
Berna - Teşekkür ederim.
(Asansör gelmiştir. Ferit şık bir hareketle asansörün kapısını açar. Berna hanıma buyurun gibisinden jest yapar. Ferit dokuza ve aynı şekilde iki numaraya basar.
İnanmak
İlk adımınızı inanç ile atın.
Biz insanlar yerinde öylece oturup, hayatın devam etmesini bekleyen canlılar değiliz. İşin aslı hiçbir canlı öyle değil. Ama insanların tek ihtiyacı inanç! İnanmalı, inandırmalı yapacağına.Ve en önemlisi yaptıkça hedefini büyütmeli. Başarıya ilk adımın küçük ve yavaş olduysa diğer adımın küçük ama bu sefer hızlı
Bir kadın giderse
Yaşam sevincini asar gider
Tane tane basar gider
Susar gider
Sessiz sedasız
Biter coşkusu, hevesi
Durgun gider, berrak gider
Gözü hiçbir şeyi görmez
Umut ve Yaşamak
İnsan, umudunu yitirmeye görsün, herşeyini kaybeder. Sitemle, isyanla bir yere ulaşamazsın. Ancak kendini harap edersin. Mutlu olmak için o kadar çok sebep var ki, etrafına bak. Hayattasın, seni seven mutlaka birileri var. İhanet eden de vardır, sana zarar vermek isteyen de olacak. Yakın da onları ötele. Ağırlıklrdan kurtul. Hastaysan, hastahanede inim inim inleyenleri gör. Elin, ayağın ağrıyor veya kırıksa, eli ayağı oayanları gör. Gözü olmayan, evden çıkamayanları düşün. Sen herşeyin üstesinden gelirsin. Bismillah de, güne iyi niyetle başla, herşey daha güzel olacak. İnan ve başar. Güzel gönüller İnan seninle.
Daha deniz görmemiş bir çoban çocuğuyum.
Bu dağların eskiden aşinasıdır soyum.
Bekçileri gibiyiz ebenced buraların,
Bu tenha derelerin, bu vahşi kayaların
Görmediği gün yoktur sürü peşinde bizi
Her gün aynı pınardan doldurup testimizi
Kırlara açılırız çıngıraklarımızla.
Okuma yok, yazma yok, bilmeyiz eski yeni,
Kuzular bize söyler yılların
Daha deniz görmemiş bir çoban çocuğuyum.
Bu dağların en eski âşinasıdır soyum,
Bekçileri gibiyiz ebenced buraların.
Bu tenha derelerin, bu vahşi kayaların
Görmediği gün yoktur sürü peşinde bizi,
Her gün aynı pınardan doldurur destimizi
Kırlara açılırız çıngıraklarımızla...
Okuma yok, yazma yok, bilmeyiz eski, yeni;
Kuzular bize söyler