Ömür hanımdan maziden kalma bir yazı:)
İnsan insana değince ne çok mâna gelir akla öyle değil mi?
Misal;
Bazı insanlar, bazı insanlara
İmtihandır!
Şifadır!
Nimettir!
Bazıları rüyadır...
Bazıları tecrübe!
“eli ayağına dolaşıyor,
allah’ım ne güzel düğüm.
avucuma yazıyorum bu şiiri
karışsın diye mürekkebi saçlarına.
çünkü saçların bugün sağanak yağışlıdır,
saçların bugün günlerden çarşamba.
bakar bana gülersin sanki kimse ölmemiş gibi bugün
ama bilirim başkasının yarasıdır sende kanayan.”
öylesine değil,
ölesiye sevdim seni.
küçük bir çocuğun,
şeker bayramını beklediği gibi,
bekledim seni.
lakin boşunaydı mesele,
gördüm sizi el ele
sokakta caddede,
döndü hayatım mahşere.
şimdi diyorum da boşuna aktı yaşlar,
bir masalın içinde değiliz ki.
içimde sadece boş bir kin var...
hayatta bazen herkes hak ettiğini yaşar,
başka şeylerden üzülmeyelim,
ölüm değilse kanayan yara,
sarılır.
gerekirse tuz basılır.
ama sarılır.
