Bazı hikâyeler bir birine çok benzer, ama bizim coğrafya da bambaşkadır Aşk hikayeleri .kavuşmalar ayrılıklar, Bunun en büyük örneği de Mem u Zin 'dir halen günümüzde bu iki ismi bilmeyen bir sürü insan olmasına rağmen. Dilden dile dolaşan ve kitap haline gelmiş en büyük aşk hikayesidir diye bilirim . Ne diyorduk bizim coğrafya da aşk bel altında değil de göz göze gelince utanan o iki insan arasındaki muazzam bakıştır. Belki aylarca bir araya gelmeyip o mahalleden geçince görür sevdiği o kişiyi. Tabi buna gizli saklı buluşmalar da dahil . Görürse birileri sonucu belidir, böyle baskı altında büyümüş kadınlarımız var bizim . Şimdi belki beni eleştirisiniz, ama sırf o baskı altında olan kadınlarımız ailesine bir şeyler söyleyemediği için, içinden çıkmayacağı yanlışlar yapmıştır. Ve bunu tek başına kaldıramadığı için de intihar etmiş canına kıymıştır. Evet bizim toplumumuzda kadın her zaman ikinci plandadır. Bu bir gerçek o yüzdendir ki . Tam anlamıyla tanımadığı birinden bir sevgi sözcüğü duyunca ona kanarak güvenir yara alır yaralanır. Yara almış bir kadın kendinden vazgeçer . Sevdiği adamın onunla evlenemeyeği durumu olmadığı için bir ömür sevmeyeceği bir adamın koynunda kendinden nefret ederek yaşar sırf ailesi mutlu olsun sırf mahalle baskısı altında olmamak için sırf buna mecbur kaldığı için kaderine razı gelir. Coğrafya kaderidir, bu coğrafyada kadın olmak kederdir.
Zembilfîroş hikayesi!
Zembîlfiroş’ta ki aşk, karşılıksız bir aşktır. Ölümü çare gören aşkın hikayesidir. Efsanenin Mezopotamyanın tarih ve kültür bakımından oldukça zengin ve bir çok uygarlığa ev sahipliği yapmış, Mervanilerin başkenti Farqîn’de geçtiği yaygın olarak söylenir.
Yörede hüküm süren bir kralın çok yakışıklı oğluymuş. Görenin bir daha dönüp baktığı,
Benden Öte Aşka Doğru
Koca bir divan sahip çıkmış Leylâ ve Mecnun’a
Nazım’sa yüceltilmiş Ferhat’la Şirin’i
Ve Aslıdan ayırıp o ünlü şiirinde
Bir başka sevdayla yakmıştır Kerem’i
Diğer ikililer destanlarla gelmişler bugüne
İşte Arzu ile Kamber, Tahir ile Zühre…
Cemal diyor ki aşktan aşka fark vardır
Kimi zaman han olur, yol olur kimi zaman
Yolcu da kendisidir, çünkü
Mem- Zin
Mem-zin destanı halk arasında iki gencin arasındaki aşk destanı olarak geçse de hikâyeyi farklı kaynaklardan dinleyince öyle olmadığı anlaşılıyor.
Exmede Xani destanı kağıda dökerken 3 karektere eşit koşullarda davranmayıp Mem'i ön planda tutmuştur,Mem-i aşkından ölüp biten biri olarak tasvir etsede olay örgüsü Mem-in böyle bir kişi
Benden öte aşka doğru...
"Bir yeraltı suyu olarak kalmıştır Mem-û Zin
Doğu'da bile çok az kimsenin bildiği
Çünkü Ahmedê Xânî takılıp kalmıştır
Her zaman sıkı bir kimlik kontrolüne
Sanırım bir tek Hilmi Yavuz'da geçer
Bildiğim kadarıyla yazılı Türk şiirine...
Cemal diyor ki aşktan aşka fark vardır
Bazen ipe götürür sallandırır sehpada
Buyurgandır adına hutbe okutur bazen
Kendine yol döşeyenden gerçek aşk bekleme.
Örneğin kimine Paris'te aşk başkadır
Oysa Cemal hiç sevmedi o başka aşkı
Bir sunayla beraber gidip de gördüğünde
Elini bile sürmeden aynı otelde yattı
Bir kuş yuvası ekiyle ama o da yerinde
Bağlı kaldı doğunun gizemli aşk fiiline..."
Metin Altıok
Benden Öte Aşka Doğru
Bir yeraltı suyu olarak kalmıştır Mem-û Zin
Doğuda bile çok az kimsenin bildiği
Çünkü Ahmedê Xâni takılıp kalmıştır
Her zaman sıkı bir kimlik kontrolüne
Sanırım bir tek Hilmi Yavuz'da geçer
Bildiğim kadarıyla yazılı Türk şiirine...
Cemal diyor ki aşktan aşka fark vardır
Bazen ipe götürür sallandırır sehpada
Buyurgandır adına hutbe okutur bazen
Kendine yol döşeyenden aşk bekleme.
Örneğin kimine Paris'te aşk başkadır
Oysa Cemal hiç sevmedi o başka aşkı
Bir sunayla beraber gidip ed gördüğünde
Elini bile sürmeden aynı otelde yattı
Bir kuş yuvası ekiyle, ama o da yerinde
Bağlı kaldığı doğunun gizemli aşk fiiline.
Geceye bir Kürtçe şarkı...
Dıbêjin gul nexweşe wey Gulîzeram...
Dıbêjin gul nexweş e wey gul ez bımrım
Rebenê, bextê reşe
Wey gul, wey gul, wey Gulîzer...
* * *
Diyorlar ki gül hastadır, ey Gülizar'ım...
Diyorlar ki gül hastadır, ah gülüm ben öleyim
Zavallım, kara bahtlım
Ey gül, ey gül, ey Gülizar'ım...
(...)
Gulamın bê evîne, wey gulevînê...
Ez bûm Mem ew