İşin aslını bildiğinde hüsn-ü zân edemiyorsun ve bu durum seni üzüyor,midene kramplar giriyor,içine içine ağlıyorsun.
İnsanların yüzlerine ve sözlerine bakmak zorlaşıyor çünkü görüyorsun,gülüşler,bakışlar, konuşmalar yapmacık,menfaate hizmet eder olmuş.
Yüzleri ve sözleri kendilerine ait olmayan insan kalabalıkları arasında;okumak,yazmak,yürüyüş yapmak,çiçeklerle ,toprakla,hayvanlarla ilgilenmekle bir nebze olsun teselli buluyorsun.