Ey gül-i rana!
Ömrün beş mevsimi vardır.
Aşk, hasret, yalnızlık, vuslat ve hüzün.
Sahi, sen hangi mevsimdesin?
Yokmuş bir aha ey gül-i ra’na tahammülün
Bağrın ne yaktın ateş-i hasretle bülbülün
Yek-rengdir zeban-ı hakikatte hüsn ü aşk
Bang-i hazar şu’lesidir ateş-i gülün
Düzah-nişin-i ateş-i fakr olduğun kalır
Ey ahiret-harap tehidir tevekkülün
Tekrarlarla şübheleri daniş anlama
Gel arif ol ki ma’rifet olsun tecahülün
Yıkmaz bina-yı hane-i şatrancı zelzele
Zahid şikest-i dilde abestir ta’ammülün
Merdanelik asaleti meydanda bellidir
Hayber günü babasını kim sordu Düldülün
Galib ma’arifin de safası değer veli
Canan vasfıdır hele aslı tegazzülün
Şeyh Galip
"Ey gül-i rana!..
Ömrün beş mevsimi vardır;
Aşk, hasret, yalnızlık, vuslat ve hüzün. Sahi, sen hangi mevsimdesin?"
Mutluluk peşindeyim
Hayavani hislerle beni sıkmayan gözlerinin içinde ummanlara kaybolduğum sohbetten bıkmadığım bir dilberi rana olsun hayatımda