Bulutlanmış içimin meydanı, güneş kerahat vaktinde iken.
Uyumuşsun bir kompartimanda, ve uyanmışsın herşey bir rüya bir serapmış.
Ne tren kalkmış bu diyardan ne penceresi açılmış, kapısı çalınmış.
Bulutlanmış yine ey içimin meydanı, kuşların kalbî incindiğinde, sığınacak yer aradığında.
Samyeli susmuş bir bıçak gibi kesilmiş ve yağmurlu bir karayel başlamış.
Bulutlanmış yine için bulutlanmış.
Melahat Pars (1918-2005),
"Konservatuvarda öğretim görevlisidir. Son derecede güzel, alımlı, zarif, ince, nazik, olgun yaşlarda bir güfte ve beste sanatçısıdır. Bir erkek öğrencisi, duygularına yenik düşerek, hocası Melahat Pars’a âşık olur. Sanki rastlantıymış gibi her fırsatta karşısına çıkmayı huy edinir. Hoca merdivenlerden inerken, o merdivenlerden çıkarken hocasını süzer. Hocası bir yöne doğru yürürken, o karşı yönden hocasına doğru yürür. Bu tür rastlantılar o kadar sık tekrar etmeye başlayınca, Melahat Pars da durumu anlar, ancak görmezden gelir.
Bir gün merdivenlerden inerken, yukarıya çıkmakta olan öğrencisi, hocası Melahat Pars’ın önünde durur, boynunu büker, yüzüne derinden bakar ve sevecen bir sesle;
-Hocam ben size âşık oldum. Ne yapsam olmuyor. Sizi görmeden duramıyorum. Gece gündüz hayalimdesiniz. Duygularımı kontrol edemiyorum, perişanım, beni anlayınız lütfen. Der.
Melahat Pars’ın yüzü kızarır. Hafifçe gülümser, yana çekilir ve yoluna devam eder. Evine vardığında ilham gelir, sabaha kadar çalışır ve bir beste yapar. Ertesi gün sabah, kendisine duygularını söyleyen öğrencisinin de olduğu sınıfta öğrencilerine;
-Arkadaşlar, gece bir beste yaptım bakalım beğenecek misiniz? Deyip udunu eline alır ve şu besteyi, güzel sesiyle söylemeye başlar:"
...
~ youtu.be/tGapkk4W9so
İnsanlar öldüğünde 3 şey için pişman olacaklar:
-Hafız olmadıkları için.
-Gece namaza kalkmadıkları için.
-Kerahat tesbihi çekmedikleri için.
Efendi Hazretleri kuddise sirruhu
Mahmud Ustaosmanoğlu
Bəzən bilməkdən, öyrənməkdən belə peşman olur insan. Bir dəfə "düşünən adam bədbəxt adamdır" demişdim. Bu fikrim ətrafımdakılar tərəfindən qınaq obyektinə çevrilmişdi. Düşünən insan, hətta bəzən, çox dərindən düşünə bilən insan tez tükənir. Düşündüklərini həyata keçirməyə qalırsa, hərəkətə keçsə, savaşsa laap tez qocalır. Hansı yazıçı (burada əsl yazıçıdan söhbət gedir) millətini, vətənini, insanlarını düşünüb deyə gözəl güzəran, xoşbəxt gün?... Niyə yazıçıdan misal çəkdim?. Çünki mənə görə ən çox düşünə bilənlər yazıçılar, şairlərdir. Düşünən insan dərdli imsandır. Gecə yastığa başını qoyarkən sorğuladığı, özü ilə hesabat apardığı, hətta "bu gün də yetə bilmədim" deyə özü ilə çırpışdığı onlarla dəqiqənin hesabını aparsaq günlərimizi alar. Bəs düşünən ana?.. Bilən, öyrənən, amma yetə bilməyən ana? Çiyinlərinə 30 kq yük ala bilməyən bu zərif xanımlar necə olur ki, milyon ton dərd yükünü