Hz. Ali [radıyallahu anh] şöyle der: Riyakârlar şöyledir:
• Tek başına kaldığı zaman tembellik eder, ibadette gevşeklik gösterir ve nâfile namazları oturarak kılar.
• İnsanlarla beraber olduğu zaman tekrar canlanır, canla başla amel eder.
• Biri kendisini methettiğinde daha fazla amel ve ibadet eder. Yerdiğinde ise amellerini azaltır.
Keşke Sen de Uyusaydın
Şeyh Sa‘dî-i Şîrâzî [kuddise sırruhû] anlatıyor: Daha çocukken ibadeti sever, gece kalkar namaz kılardım. Aynı şekilde günahtan da sakınırdım. Bir gece babamın hizmetinde bulunuyordum. Bütün gece uyumadım ve Kur’ân-ı Kerîm’i elimden bırakmadım. Yanımızdaki insanlar horul horul uyuyordu. Babama, Ne olur, şunlardan bir tanesi olsun başını kaldırıp da iki rekât namaz kılsa ... Ölüler gibi yatıyorlar! dedim. Babam dedi ki: Evladım, keşke sen de uyusaydın da onların gıybetini yapmasaydın! Gururlu kimse kendinden başkasını görmez, onun gözünün önünde ayırıcı perde vardır. Hakikati gören bir göze sahip olsaydı, kendisinden düşkün kimseyi görmezdi.