Susuyorum...
Çalakalem yazılmış her sözden arta kalan aşklar,
Meydanı boş bulup sineye dolmuş sancılar,
Aklımla harp eden nafile susuşlar.
Hepsinin bir yerinde sana dair bir iz taşıyorum.
İşgal altında benliğim sayende,
Yıkıldı burçlarım, düştü kale.
Gönlümün karanlık dehlizlerinde saklıyorum adının baş harfini.
Korkuyorum içimdeki sana bir şey olacak diye.
Susuyorum adını her anmak istediğimde,
Sessizce.
Yokluğunda yok, ölmediğim tek bir gece.
Susuyorum adını her anmak istediğimde,
Sessizce.
Baharlarımı aldın götürdün benden.
Kara kışlarda bıraktın çiçeğe duran bahçemi.
Keşke kalksan tahtından da söylesen bana,
Ne yaptım, nasıl bir günahım var?
Seni sevmekten başka...
Sorun yokmuş gibi davranıyorum çünkü zaten kimse fark etmiyor, fark etse de kendi kendime yaptığımı düşünüyor çabalıyorum ama boşa olduğunu biliyorum. Sevmekten korkuyorum ya yine incinirsem diye kendimden umursadığım insanlardan hep bir darbe yiyorum. Sevilme hissinin nasıl bir şey olduğunu bile unuttum, tek başıma çabalamak zor ama bu hayata tek başımıza geliyoruz.
Sana büyük bir sır söyleyeceğim
Korkuyorum senden
Korkuyorum yanın sıra gidenden pencerelere doğru akşam üzeri el kol oynatışından söylenmeyen sözlerden
Korkuyorum hızlı ve yavaş zamandan
Korkuyorum senden.
Sana büyük bir sır söyleyeceğim
Kapat kapıları
Ölmek daha kolaydır sevmekten
Bundandır işte benim yaşamaya katlanmam
~Louis Aragon
İnsanları sevmekten pek hoşlanmıyorum da. Sevdim mi de, ölmelerinden korkuyorum.
Güneşi Uyandıralım