Kelebek misalidir hayat uçarsın bazen soluksuz
Ya da düşersin kimi zaman uçsuz bucaksız!..
Bazen bir volkan olur yüreğin
Bazen de üşür titrer ellerin
Bazen bir çocuktur yüreğin
İşte dedim ya kelebek misalidir hayat
Anlamayana ömrü günlük
Anlayana bir ömürlük. 🦋
O rahvan atları anlaşılır kılan sabahlarda
göğsü kasvet sayrılarıyla çarpışıp
delişmen çocuklarını azdırırken dünya
şehrin çarşılarından esen telaş
hıçkırıklarla akşamı karşılayan bir aldanış gibi
babamın incinmiş sesine çökerdi.
yatağına ilk kez akan bir nehrin hırçınlığıyla
karın kapadığı rayları temizleyendi babam.
bir nasihatin başlangıcındaki
#takvim
Diyanet Takvimi Ön Yüz:
Necip Fazıl Kısakürek’in vefatı (1983)
Yüce Allah âcizliği kınar. Hâlbuki akıllı olmalısın! Bir işin üstesinden gelemediğin zaman, ‘Allah bana yeter, O ne güzel vekildir.’ de. (Ebû Dâvûd, Kadâ, 28)
Diyanet Takvimi Arka Yüz:
“DİJİTAL SAATLER”DE “İÇ SÜRE” AYARİ
“İç süre” dediğimiz şey, insanın kendi olma bilinci. Bu tanımlama, günü- müzde son derece fazla kullanılan ve anlamsal derinliğini yitiren “farkındalık” kavramının oldukça ötesinde. İç süre; insani seziyi diri tutan, kalbî melekeleri canlandıran, insanın kendine dönük şuurunu tazeleyerek sezgisel duyuşuna yükseklik kazandıran seçkin bir zaman dilimidir. Dijital saatlerin yoğun kuşat- ması altındaki modern insansa bugün, ciddi bir ileti bombardımanı altında, bu vahadan ırak ve mahrum bir hayat sürüyor. Dolayısıyla da günümüz insanının hayat memat meselesi, tam da bu problematik üzerinde vücut buluyor. Allah’ın (cc) “dirilik” ve “ölümsüzlük” noktasındaki ulvi, aşkın özelliklerini kendinde toplayan “Hayy” ismi, bu anlamda âdemoğluna pek çok şey söylüyor. “Sana verilen ve derununda gürül gürül akan o dirilik membaını değerlendir, can kulağını bu sonsuz akışa ver, o kutsi akışı plastik olanla gölgeleme, soldurma, soluksuz bırakma; sana ikram edilen hayatın anlamını oku!” diyor.
T.C. Cumhurbaşkanlığı Diyanet İşleri Başkanlığı
Zaman Bulutları
Yine bir gecenin tenha karanlığına gizledim duygularımı.
Kimsesiz sokaklarına, ucu kırık kaldırım taşlarının arasına.
Artık kırılmasın istedim, incitilmesin.
Kaçak kimliklere büründüm tanıyan olmasın diye,
Onca soruların cevabı oldum, biriken soru işaretlerinin noktası.
Ben bilinmezliğe yürüdüm, bilinen sahte tümcelerden sonra...
Bir şiirin ilk dizesi bile olmayı başaramamışken,
Zaman beni altına atılan imza saydı.
Ben yorgunken hayattan yana,
Sen dur durak bilmez adımlarınla yordun yüreğimi.
Nefes alışını duydum, soluksuz kalışını...
Ben izah edemezken beni senle dolu sözlerime,
Sen bir parantez daha açtın sahte cümlelerinin içine.
Onca yitirilmiş sevda varken şu dünya dediklerinde,
Ben seni tek sevdam saydım ölümün bile bitiremediklerine...
S. Y