Soluk Bir Hikâye
Evrende bir kum tanesi büyüklüğünde gezegenin yaşayan canlılarıyız. Koparılan onca hengâme niye?
Durup bir düşünmeli miyiz? Yoksa kendimizi delicesine kaptırdığımız şu biteviye hayatın sürmenajını çekmeye devam mı edeceğiz? Ömür dediğimiz şey, yani insan ömrü, evren için belki de tam kapatılmayan bir çeşmeden bir damla suyun lavabo deliğine
"... Bir gün çekip gidecekse,
bu birdenbire olmasın istiyorum.
İnsan, ne denli çaba gösterirse göstersin
ve kaçınılmazlığa ne denli inanırsa inansın,
Ayrılığa hiç bir zaman hazırlanamıyor çünkü."
Hasan Ali Toptaş - Sonsuzluğa Nokta
Geriye ne kalırdı ki? Diyelim, anne şefkati kaldı varlığımın en incelmiş yerinde ve onu da işedim, babamın eve seyrek gelip sık gittiği yıllarda açılmış yaralarım vardı yüreğimde onları da işedim, bir kadın düşlüyordum anneme baktıkça onu da işedim, “Beni yaşata yaşata öldürüyorlar,” tümcesi uzun süredir dilimin altında yatıyordu onu da
''İnsana kendi yaşamı bile büyük geliyor kimi zaman; ne yapsa, kimi sevse, kimlerce sevilse, hangi işlerle uğraşsa ve nerelerde gezip dolaşsa, bir türlü dolduramıyor. Her şeye karşın, ele geçirilemeyen derin boşluklar kalıyor önümüzde arkamızda.''
Hasan Ali Toptaş - Sonsuzluğa Nokta
Kitap özeti
Sonsuzluğa nokta kitabında
Hikayedeki kahramanın dünyasında hissediyoruz
Kahramanın ruhsal dünyasının çok iyi yansıtıldığı düşünüyorum. Bir nevi psikolojik yönü işlenmiş
babasının psikolojik baskısıyla büyümüş ama çocukluk yıllarından hiç çıkamamış o dönemlere saplandığını görüyoruz. Kahramanımız babasına nefret duyup günlük yaşamdaki en basit işlerde bile babasını görüp sosyal İzolasyon yaşadığını farkediyoruz. Bir nevi psikolojik ve sosyolojik bir roman
Tavsiye ediyorum.