Dörd kəpənək
Günlərin bir günü dörd kəpənək alovları səmaya yüksələn bir od gördülər. Bu odun nə olduğnu öyrənmək istəyən kəpənəklər bir-bir ona yaxınlaşaraq fikirlərini bölüşmək qərarına gəldilər. Birinci kəpənək oda yaxınlaşdı və üzərinə işıq düşdüyünü gördü. Dostlarının yanına qayıdıb: "Bu od işıqlı bir şeydir", - dedi. İkinci kəpənək bununla qane olmadı. Daha çox şey öyrənmək üçün oda bir az da yaxınlaşdı. Bu dəfə kəpənək isindiyini hiss etdi. Dostlarının yanına qayıdıb: "Bu od həm də isti bir şeydir", - dedi. Üçünçü kəpənək də bununla kifayətlənmədi. O, oda bir az da yaxınlaşdı. Bu vaxt odun qanadlarını yandırdığını hiss etdi və geri qayıdıb: "Bu od həm də yandırır", - dedi. Sonuncu kəpənək də marağına güc gələ bilmədi. O, oda bir az yaxınlaşdı, üzərinə işıq düşdüyünü gördü. Bir az yaxınlaşdı, isindiyini hiss etdi. Bir az yaxınlaşdı, qanadları yandı. Bir az da yaxınlaşanda alovda yanıb kül oldu. Bəlkə də, odun həqiqətən nə olduğıunu təkcə sonuncu kəpənək öyrəndi. Çünki bir şeyin nə olduğunu "yanmadan" öyrənmək olmaz!..
Sevginin sonuncu zəngi çalınır,
Daha həsrətinə qoşulub gedim.
Bir də yer üzündə tapılmayım heç,
Dünyanın əlindən quş olub gedim.
Yığıb-ilk görüşdən bu günə kimi,
Günləri xatirə sapına düzüm.
Sənə ilk görüşdə verdiyim gülü,
Toyunda gətirib qapına düzüm.
Bəlkə ağlamadın mənsizliyinə,
Özümün gözündə yaş olmuşam mən.
Ağlasan göz yaşın daşı əritməz,
Yolumu gözləmə – daş olmuşam mən.
👤Tofiq Həsənli
Mehkum Gozlerimdi Hakim Gozlerin!
Gozum cemalini xeyal sanibdi
Urek duwunubdu urek anibdi
Bu gun qelb ogrusu yaxalanibdi
Mehkum gozlerimdi,hakim gozlerin!
Dört kelebek bir gün ateşle karşılaşmışlar. Ateşin ne olduğunu öğrenmek istemişler tabii. İlk kelebek ateşe biraz yaklaşmış ve aydınlık verdiğini fark etmiş. Arkadaşlarının yanına gidip 'Ateş aydınlatıcı bir şey' demiş. İkinci kelebek bu bilgiye yetinmeyerek daha fazlasını öğrenmek istemiş ve biraz daha yaklaşmış ateşe, böylece ısındığını hissetmiş. Sonra dönüp 'Ateş aynı zamanda ısıtıcı da bir şey' demiş arkadaşlarına. Üçüncü kelebek de fazlasını öğrenmek isteyip biraz daha yaklaşmış ateşe ve kanatlarının yandığını hissetmiş. Dönüp 'Ateş aynı zamanda yakıcı da bir şey' demiş. Sonuncu kelebek de daha fazlasını öğrenmek istemiş ve biraz daha yaklaşmış ateşe. Önce aydınlığı görmüş, sonra ısındığını hissetmiş, sonra yanmaya başlamış ve biraz daha yaklaşınca yok oluvermiş. Ateşin aslında ne olduğunu sadece o kelebek öğrenmiş ama dönüp arkadaşlarına anlatamamış. Ateşi ancak içinde kaybolan bilir. Tıpkı aşk gibi... O yüzden gerçek aşkı tadanlar anlatamamışlar.
DÜNYADA TÜRKİYENİN OKUMA ORANLARINDA
Dünyada okuma sonuncu sıralardayız bizden sonra araplar geliyor amerikanın gelicek hali yok bide daha kötüsü okuduğunu anlamadada sonuncu sıralardayız yine bizden sonra araplar geliyor japonyanın gelicek hali yok yani hem okuyan az ve bu az okuyanlar arasında anlamadada sonuncu sıralardayız yanı okuyanla böyleyse hiç okumayanların sayısı fazla olduğuna göre ülkede olan hiçbirşeye şaşırmayın
"Senin şu hayatta yaptığın en berbat iş beni düşlerine yakıştırmamandır."
"Senin şu hayatta yapacağın en iyi sonuncu iş kafanı duvarlara çarpıp çarpıp, nihayet anlamandır..."
Hani bazen biri vardır, en büyük kötülüğü kendine yapan. Öyle deriz, ne yaptıysa, kendine yapıyor. Yahut bizizdir o, öyle derler, hâlbuki ne kadar iyi biriyizdir eskiden, ah ki ne ahtır vesaire. Hakan Şenocak, "Ne yaşıyor ne de ölüyordu. Yığılmak istiyordu. Dökülmek, kaybolmak, yok olmak istiyordu. İçindeki çatışma bitsin istiyordu."
Bu görüş sonuncu görüşdü daha
"Bu gün ayrılırıq" deyib gəlmişdin.
Bəs niyə mənimlə son ayrılığa
Ən gözəl donunu geyib gəlmişdin?
Bəs niyə o cürə gözəldin onda?
İndi bunu necə yozum bilmirəm.
Bəlkə də son dəfə mənim yadımda
Gözəl qalmaq idi arzun, bilmirəm.
Bir sevgi yarımçıq qırıldı o gün
Yağış da kəsildi, bulud da getdi.
Bir qızla bir kişi ayrıldı o gün,
Hərəsi bir yana üz tutub getdi.
O qızdan gözəl qız tapılmaz daha,
Daha o kişidən igidi yoxdur.
Amma bu dünyada xoşbəxt olmağa
Daha heç birinin ümidi yoxdur.
Ramiz Rövşən
Benim şu hayatta yaptığım en iyi 2. iş.
Ki beni bilirsin kendimle ilgili çok hoş düşüncelerim yoktur.
Benim şu hayatta yaptığım en akıllıca iş; oltamın ucuna uçurtma takıp gökyüzü avlamaktır.
Benim şu hayatta yaptığım en iyi sonuncu iş; kafamı duvarlara çarpıp çarpıp nihayet anlamaktır.
Diyeceğim o ki kan revan bir ahmaklıktır.
Benim şu hayatta yaptığım en iyi 3. iş.
Ne çıkar sarsan yaramı? Sarmasan öldürsen ne çıkar? Ben çoktan tükürmüşüm ciğerimi. Nefes olsan ne çıkar?
Benim şu hayatta yaptığım en berbat 98.iş; Almak seni.. Çoğaltmak.. Kendime katmaktır.
Benim şu hayatta yaptığım en berbat 99.iş; tutup seni düşlerime yakıştırmaktır.
Ne çıkar rüyalarıma girsen? Rüyalarımdan gitsen ne çıkar? Ben çoktan ağlamışım gözlerine, görmüyorum artık seni.
Sen var olsan ne çıkar? Olmasan ne çıkar?!..