“Düşünmeden edemiyor insan; o şarapnel, köstekli saate değil de, kalbine isabet etseydi ne olurdu halimiz?
Zaferlerin ardında kalan savaş günlükleri, bize bugün, onlara borcumuzun ne kadar büyük olduğunu hatırlatıyor.
Ekmek, üzüm hoşafı, belki bir kaşık buğday çorbası, Çanakkale Savaşı’nın asker yemeği,
1915’te 3 lise mezun vermedi, çünkü bütün öğrencileri şehitti,
Tümüne yakını şehit olan 57. Alay,
13, 14, 15 yaşlarında boylarından büyük tüfeklerle savaşan “Kınalı Kuzular”...
Saymakla bitmez ki... Canım Atam, ve kahraman Türk Askeri, sen olmasaydın olmazdık.
106 yaşında bir zafer, “Sizi unutmak mümkün değil!”