KAVAK AĞAÇLARI
Çatıdaki kiremitleri seyrediyorum
Yağmur oluklarından boşalıyor
Kırmızı renk almış berrak sular
Hızla iniyor çatıdan aşağıya
Aşağıdaki derenin sesi geliyor
Çagıldıyor tüm heybetiyle
Su kuşları derelerde
Nazım Hikmet'ten
Yine Yağmur Üstüne
Serçe kuşları gibi yağmur
çinko dama serptiğim
ekmek kırıntılarını
telâşlı telâşlı, tıkır tıkır.
serçe kuşları gibi yağmur.
Bir insana inanmak ne demek biliyor musun? Kapının önündeki ağaçlarla birden çiçeğe duruyorsun. Sokaktaki kedi bacaklarından önce boynuna dolanıyor. Gidip ilk gençliğin uykularına boyanıyorsun. Yağmur öyle gamzeler açıyor ki baktığın yerlere. İlan-ı aşk makamından bir ürperti dudaklarının neminde. Unuttuğun mavilik gövdeni bahar dalına çeviriyor.
Ne demek biliyor musun bir insanı sevmek. Birden dünyada kötü insan kalmıyor. Puhu kuşları saka kuşlarının şarkısını söylüyor geceye. Bütün erkekler kadınlarda inceliğe dönüşüyor. Tanrı, çocukların sevgisiyle iyileştiriyor dünyamızı. Sular yıldızlar çimenler bahçeler güneş salkımları. Hepsi günde bin kez sonsuzluğundan doğuruyor bizi.
Şükrü Erbaş
Yüreğinde yalnızlığın tortusu
Vazoda yaseminler
Ufukta yağmur kuşları
Çözülmez bilmecelerdi hep
Attila İLHAN
Boynun (II)
boynun diyorum boynun
kafdağının ardında
saklı kalmış bir nehir olmuş da
keşfi bana nasip olmuş sanki
abarttığımı sanma
ılık bir yağmur damlası olup
süzülüyorum boynunun cennet atlasında
birkaç dakikalığına da olsa