Eski Şiirlerimden
24 Aralık 2009 Perşembe
-İşte Hayat-
Ne biçim bir hayat, bu böyle?
İçinde, yaşamak istediğinin zerresi yok!
Bir kısmı tâze acılar, bir yerinde dertsiz ve tasasızlar…
Ben, böyle hayâtın…
Bugün intihar eden Furkan'ın intihar notu 2
Kendi özümü yetenegimi ögrenemedim, bunun için çok ugraştım ve çaba gösterdim.Neyi sevdigimi bilmiyorum, ne olmak istedigimi bilmiyorum, ne okumak istiyorum bunu dahi bilmiyorum.Benim yaşımdaki insanlara aramda uçurum var, her konuda benden daha üstünler.
Zaman geçtikçe kendi kişiligimden ayrılmaya başladıgımı hissediyorum.Gittikçe yalan söylemeye, argo hatta küfür kullanmaya başladım. İnsanlardan uzaklaşmaya onları önemsememeye, doğaya ve hayvanlara zaman ayıramamaya başladım.Kendimi zamanla duygusuz bir insana dönüşüyormuşum gibi hissediyorum.Bunlar bana göre değil ben böyle olmak, hayatımın geri kalanına duygusuz bir insan olarak devam etmek istemiyorum.Sorumluluk almak istemiyorum.Bir araba, bir ev veya herhangi bir şey uğuruna yıllarımı aylarımı harcamak istemiyorum.İş hayatı bana çok yorucu geliyor.Hem içten hem de dıştan yıpranıyorum.Bir şeyler uguruna bunca sorun yaşamak bana mantıklı gelmiyor.Bunun yerine her şeyi arkada bırakıp gitmek, her şeyi kapatmak daha mantıklı geliyor.
Aslında hiçbir şey için yaşamıyorum.Yaşamak için bir nedenim bir amacım yok.İnsanların yoluma sürekli taş koyup beni yoracaklarını biliyorum, bunun için çabalamak istemiyorum.
Burda kalmamı saglayan bir kaç şey vardı.Şarkılar, kitaplar, filmler, doga, gökyüzü (özellikle bulutlar ve gün batımı) ve birkaç tane de dost.Bunlar benim bir süreligine burda kalmamı sagladı, bunun için minnettarım.
Yaşamak Mutfağı...
Mutfaklarda her zaman yemek pişmez.Acılar,hüzünler,sevinçler ve insanlarda pişer.
Tavaya baharatlı zeytinyağı koyup mantar garnitürleri pişirirken zamanı da pişirdim aynı anda.Zaman çarpip geçerken yüzüme cüretkarca,ardindan izi geçmez yaralar bıraktı.En cok da çocukluğumu pişirdim,hiç fark etmeden hem de.Yaşamımın en lezzetli yemeğini pişirmeye çalışırken neler kaçırdığımın farkında bile olmadan...
Anılar düstü tüm gün çalıştığım tezgahın üzerine,her anımsadığımda midemin üzerine garip bir sancı dolduran anılar.Acılar kaynattım kazanlarda,dumanı üzerinde,fokur fokur.Buharı ciğerime dolan,nefesimi kesen...Yalnızlık taşırdım yeryüzünden.Tencereye alabildiğinden fazla yalnızlık doldurduğum için.Birine sarılarak uyuduğumda bile yalnızlık hissettiğim için.
Aşklar koydum fırına.Çiğ kokan...Özlemler sonra,iki yüz elli derecede unuttuğum,dibine saran,buram buram yanık...Dudaklar sosladım.Her biri diğerine yabancı...Bazıları çıldırasıya yalancı...
Şarkıları doğradım sonra.Bıçakla var gücümle lime lime ettim.İçimden bir türlu atamadığım şarkilari.Bazen de hamur makinesinde teselliler yoğurdum.Güzel gunlerin,hüzünlerin dineceğinin ve bir gün gerçekten mutlu olabileceğimin tesellisini.Planlar yaptim.Menüler gibi...Başlangıç,ara sıcak,ana yemek ve tatlı.Ama neyi neyle harmanlayıp ne kadar kabartacağımı,kaç derecede pişireceğimi,hiç beceremediğim tatlılara,mutlu sonlara hic kavuşamadım...
Firkan Gülaydın
Hoşunuza gidebilir.
Şiir okumayı seviyorum özellikle basit gibi görünen şiirler.
Şiir sandığınızdan daha fazlasını anlatıyor bana.
Tüm şiiri anlarken bir şiir de bir kaç dize olmak güzel bir duygu.
Sanki şiirlerde ki dizeler tamamlayamadığım kendimi tamamlar gibi.
Sanki dizeler beni anlar gibi.
Benim gözlerimi dolduran dizeler sizi gülümsetecektir çoğu zaman.
Çünkü
"ve güz geldi ömür hanım. dünya aydınlık sabahlarını yitiriyor usul usul. insanın içini karartan bulutların seferi var göğün maviliğinde.
yağmur ha yağdı ha yağacak. incecik bir çisenti yokluyor boşluğunu insan yüreğinin. hüznün bütün koşulları hazır. nedenini bilmediğim bir keder akıyor damarlarımdan. kalbimin üstünde binlerce bıçak ağzı,
Yılmaz Özdil'in 2500tlk kitabı
Hayatında değil Mustafa Kemal Atatürk kitabı okumak, hiç kitap okumayanların bile yaptığı eleştiri. Arkadaşlar size ne? Sizi ilgilendiren ne? Zevki alınabilecek bir şey sizi neden bu kadar fazla gerdi? Adam ekmek satmıyor, su satmıyor, herkes almak mecburiyetinde de değil. Almak isteyen alıyor, okumak isteyen ama parası yetmeyen yine okuyor. Aynı