Karşıma geçip sanki çok normalmiş gibi kadının sessiz durmasını bana da dayatmaya çalışan üstelik bunu "eskiden evlilikler çok uzun sürüyordu şimdi adam bir şeye karşı çıksa kadın hemen ayaklanıyor" diyerek desteklemeye kalkan insanlara asla katlanamiyorum. Reşit olamayan çocukları zorla evlendirirken nasıl ses çıkarmalarını bekliyordunuz mesela bir anlatsaniza ?
Ama haklısınız evlilikler eskiden uzun sürüyordu. Çünkü kendi ayakları üzerinde duran , kendi ihtiyaçlarını kendi karşılayan hiç bir kadın yoktu. Onun yerine okutulmamis, cahil bırakılmış , kendisini savunmayı saygısızlık olarak öğrettiğiniz , sanki tek varlık nedenleri evde kalıp yemek yapıp, çocuk bakmakmış gibi gösterdiğiniz o kadınlar vardı ve bu kadınlar ses çıkartmiyordu çünkü yaşamak için o üç kuruşluk sırf erkek diye toplumda üst kesime yerleştirdiğiniz o adamın getireceği uyduruk bir paraya ihtiyacı vardı. Ayrıca toplumun yine bütün ahlaksızlığı her olayda kadın tarafına dayatmasıda göz ardı edilemez . Sırf bu yüzden kim bilir kaç kadın o adamlık denen kavramın yanından geçmemiş insanların sözel ve ya fiziksel şiddetine maruz kaldı.
ESKİDEN KADINLARIN SESSİZLİĞİ MEMNUNİYETLERİNDEN DEĞİL , SİZİN HER SEYDE BUTUN AHLAKSIZLIĞI KADININ UZERİNE YİKİP , ONU BİR ERKEĞİN ÜÇ KURUŞUNA MAHRUM BİRAKMANİZDANDİ !!! Şimdi oturun taşıdığınız beyin ve olmayan insanlığınızdan utanın.
Az önce arkadaşım imreniyorum iyi de olsa dünün kötü de her sabah güzel giyinip, makyaj yapıp güçlü bir şekilde çalışıyorsun dedi. Aslında kendinde olmayan ve kendi yapsa dertlerimi çözer dediği bir simge oluşturmuş ve bu simgeye inancında fazlaca yer vermiş. Ve insani dertlerinin çözümü olduğuna inandırmış -aslında çözüm adı bulmuş olması
Ne Yapmalıyız?
●●●
Ne yazsam eksik kalacaktı.
Ne yazsam burada eğri duracaktı..
bir şeyler yazmadım, yazamadım.
Ruhum kaç zamandır yerinde değil.
Bu adeta yok gibi yaşamak,hayatı yeniden etraflıca sorgulamak.
Ne hissediyorum diye içime dönünce gördüğüm yalnızca derin bir sızı…
Ruhum titrek, eli ayağı birbirine dolanmış.
Kalleşçe, ahlakı olmayan bir savaşın
Kar
Bir müziğin hikâyesi.
youtu.be/kFUeijXc0iw?si=...
Paketinden yeni çıkmış pürüzsüz, bembeyaz bir kağıt gibi alabildiğine göz alıcı bir berraklığa bürünmüştü her yer. Böylesine bir dinginliğe şahit olmamıştı hiç, her şey, her yer beyaz bir tuvalde beyaz bir boyayla yapılmışçasına sabitti.
Bir kalemin kağıda bıraktığı bir iz
Vakit yok karanlık çökmeden bizi bulacaklar,
Kanlı gömleğimi cesedimden yırtıp,
Babana kurban gibi sunacaklar,
Lakin kokladım saçını, öptüm,
Rızan vardı benimle ölmeye,
Daha yaşın ne ki sensiz yaşayamam diyorsun?
Senden çok güneşin doğuşunu gördüm,
Seviştim kaç kez günü ağarta ağarta,
Darılma koynunda yatamadım diye,
Kalbim sana ait gideceğim kara toprağın bağrına,
Yaşamak zorundasın bu düzene inat,
Vazgeçersen bu aşkın namusu kirlenir,
Her gece rüyana gelip seni görmek için bekleyeceğim.