Umut, kalbimizin derinliklerinde yanıp sönen bir alev gibidir; bizi ileriye sürükler, yeni ufuklar keşfetmemizi sağlar. Tüm mücadelemize rağmen, hayatın bize sunduğu umut ışığı, yolumuzun aydınlanmasına yardımcı olur. Bu cümle, var olmamızın anlamını ve başarıya giden yolculuğumuzdaki rehberliği betimler.
Karanlık zirveye ulaştığında FECİR doğar. Bir yol bittiğinde hayat bitmez;Yeni bir yol başlar.Acele etme! Hemen karar verme! Hızır’la Hz Musa’nın(as) gemi kıssasının başıyla sonunun çok farklı olması sana olaylara hemen NOKTA koyma diyor.Üzülme,seni yoktan var eden Rabbine sığın!🤲🏻
Hasret
Hasret nedir bilir misin ruhumun ruhu?
Öyle birşeydir ki hasret, bazen konuşturur, bazen susturur seni.
Beni hep susma yoluna itti hasret.
Ama bugün konuş diyor ve anlat.
Konuş ama bu hasretin sahibine anlat sadece diyor bana.
Şimdi sen karşımda iken söylüyorum sana ey muhattap!
Hasretim büyüttü seni içimde.
Hasretim bağladı beni sana ve hasretin verdi bana yaşama gücümü, sevmediğim bu hayatta yaşama sevincimi.
Umudu hasretin öğretti bana.
Beklemeyi de ondan öğrendim ben.
Zaman geldi, asırlar geçti, sen yoktun görmedin.
Ama yeniden yeni bir güne merhabayı o umut öğretti bana.
Umut sensin benim için ruhumun ruhu.
Senin var olman ve gerisinin sadece bir ilizyon olmasıdır benim için hayat.
İnançlar da böyledir hani. Gidip görmediğin yerlerin umudu ve varşığına inandığın ama hiç görmediğin, dokunamayacağın bir varlığın umudu ile hayatın boyunca yaşarsın.
Bu dahi varlığa inanarak yaşamanın en güzel ispatıdır bence.
İnsan insandan ne bekler bilmiyorum ama ben beklemedim asla. Yaşadım ve umut ettim.
Asla planlar kurmadım, hesaplar yapmadım. Yaşadım ruhumundaki ruhum. Yaşadım ve umut ettim.
Hasret benim mürşidim oldu, hocalık yaptı bana bu yolda. Özlem ve umut dedi bana. Özlem, umuttan var olur, umut ise yaşatır ve savaşçı kılar seni dedi.
Beni var eden umuda sarıldım.
Tuttum ve bırakmadım.
Tuttum ve bırakmadım....
Yalnız Bir Yolcu
Hayat yolculuğu
Hayatı hep tren yolculuğuna benzetmişimdir. Başlangıcı ve bitişi olan bir yolculuk. Oradan oraya giderken geçen zamana, değişen havaya ve bambaşka hayatlara şahit oluyoruz. Kah güneşli kah yağmurlu anlarla, gece olunca peşini bırakmayan karanlıklarla ilerliyorsun. İstasyona geldiğinde vakti gelene veda edip sana eşlik edecek olanlarla yolculuğuna devam edeceksin. Bavuluna yeni yeni hikayeler, yaşanmışlıklar eklenecek. Öyle ya herkesin yolculuğu kendine has oluveriyor işte. Trenin camından dönüp geriye baktığında anlayacaksın ki, yolumuz belli ve oradan geçmeden buraya gelemeyecektin. Yolculuğumuz devam ederken, bize güzelliklerini sunan bir yol ve bunun şükründe olan bir yolcu olabilmek nasip olsun.
Hayatın yeniliklerine açık olmamak mı yoksa yaşamına çok bağlı olmak mı? Başka şehir demek yeni insanlar, yeni hayat, yeni düzen demek. Bunların hepsi beni çok korkutuyor. Sevdiğim insanlardan uzaklaşma fikri beni çok korkutuyor. Kimi zaman yalnızlıktan ağlamak üzere olduğum okulumdan ayrılma fikri -çok sevdiğim hocalarımdan ötürü- beni korkutuyor. İstemiyorum. Acaba bunlar sağlıksız bağlanma örnekleri mi normal şeyler mi?
24 haziran
"Bir Bizlik Hikayesi"
Kitabından alıntıdır.
Vaktiniz hayrolsun.
Haziran'ın bitimiydi yeniden doğacaktı güneşim. Kimseler bilmesede yeniden kalkacak ve yürümeye devam edecektim. Bilmezdim kalp yarası nedir hiç sormadım kendime . Artık yeni bir hayat besteleyeceğim. Ölümlerden dönmüş olsamda bile bile ölümlere yürümüş olsamda dost diye sırtımı taşlara vermiş olsamda artık tekrar yürüyeceğim. Yarım dizelere değil bir ömürlük şiirlere adayacağım inşaAllah kendimi. Şimdi bir dolunayın altında sıcak bir geceden yazıyordum bu satırları. Hava ne kadar sıcak olsada gökyüzü serin geliyor bana. Bilirsiniz herkes aynı göğe bakar ama gökyüzünde aynı şeyi göremez aynı şeyi alamaz..."
Diyordu kendine yine aynı uçurumun kenarında bilmiyoruz izliyoruz sadece o gizli hazineye varmak mıydı muradı acaba? Biliyordu kaçtıklarıyla sınanacağını ve biliyordu ki kaçarak bir yere varamayacağını. Şimdi görmek gerek acaba samimi olmak mı niyeti yoksa samimiyet postuna bürünmüş birisi miydi..?