Ne, biliyor musun gönül yorgunluğu? Kendinden soğuyorsun.
Sözünden soğuyorsun.
Geçmişinden soğuyorsun.
İnandıklarından soğuyorsun.
Baktığın yüzlerden soğuyorsun.
İçine bile bakmıyorsun artık. Dünya, inandığın o yitik cennet değil.
Şükrü Erbaş
Ayrıydı, farklıydı ama, kendini ortaya koyamamanın iç azabını sessizce yaşıyordu.
Yitik Cennet, Sezai Karakoç
Gönül Yorgunluğu
İçine bile bakmıyorsun artık. Dünya artık inandığın o yitik cennet değil.
...kırk cümle kuruyorsun ağzını açmadan vazgeçiyorsun. İncinme değil bu, insana olan inancını yitirme!
Şükrü Erbaş
Yitik Cennet
‘Bir Musa doğmasın diye, doğan binlerce çocuk öldürülür.
Fakat ölen çocuklarının kanında Musa bilincinin çiçeği açar.
Zulüm denizinde boğulan bir halka, suda boğulmayan bir çocuk yol gösterir, suları yarıp geçme yolunu..’
Sezai Karakoç
Gönül yorgunluğu ne, biliyor musun?
Kendinden soğuyorsun. Sözünden soğuyorsun. Geçmişinden soğuyorsun. İnandıklarından soğuyorsun. İçine bile bakmıyorsun artık. Dünya, inandığın o yitik cennet değil. Durup dururken inciniyorsun. Kötü söz gerekmiyor bunun için. Sana söylenmesi de gerekmiyor sözün. Tam kirpiklerinin ucunda bir yarım ay, dudaklarında boyalı bir söz… Bir kırıcı gülüş yetiyor kapanman için. Saygısız ses, kibirli gövde, tüküren gözler… Kalabalık, tanrısından büyük! İskeletine kadar çekiliyorsun. Birisine bir söz söyleyeceksin, sessizlik boğucu; şu uzun ayrılığa bir özür, bir sitem… Kırk cümle kuruyorsun, ağzını açmadan vazgeçiyorsun.İncinme değil bu, insana olan inancını yitirme. Yaranı evde bırakıp çıkıyorsun sokağa. Öyle bir uzaklık ki şikayetin sularını çoktan geçtin. Hiçbir şeye öfke duymuyorsun... İnanmıyorsun artık. Anlamamak değil, inanmıyorsun! Can sıkıntısı değil, inanmıyorsun! Yaşamak korkusu değil, inanmıyorsun!
[ Şükrü ERBAŞ ]
Bir Musa doğmasın diye, doğan binlerce çocuk öldürülür.
Fakat ölen çocuklarının kanında Musa bilincinin çiçeği açar.
Zulüm denizinde boğulan bir halka, suda boğulmayan bir çocuk yol gösterir, suları yarıp geçme yolunu…
Sezai Karakoç/ Yitik Cennet