Gerçekte erkekler çocuklarıyla hiç ilgilenmezler,onlara sevgi beslemezler, zaten erkekler sevgi beslemekten yoksundur,onlara tümüyle yabancı bir duygudur bu. Tek bildikleri arzudur,ilkel cinsel arzu ve de erkekler arası rekabet; ardından,çok daha sonra,evlilik çerçevesinde,eskiler- onlara çocuklar verdiklerinde,evlerine iyi baktıklarında,iyi birer aşçı ve sevgili olduklarında- hayat arkadaşlarına belli bir şükran duymayı başarıyorlardı; o zaman aynı yatakta yatmaktan zevk duyuyorlardı. Belki kadınların istedikleri bu değildi, belki bir yanlış anlama vardı ama çok güçlü olabilen bir duyguydu bu- giderek azalan biçimde de olsa,ara sıra başka bir karı düzme isteği duysalar bile -kelimenin tam anlamıyla karıları olmadan yaşayamazlardı ve bir talihliszlik sonucu karıları ölürse l,içmeye başlayıp genellikle bir kaç ay içinde onlar da çabucak öteki dünyayı boylarlardı.
Michel Houellebecq