Sevgi, elm, kitab və araşdırmalarım haqda.
Duyğu oyunları oynayan müəlliflərin kitabını oxumağı vaxt itkisi hesab edirəm( türklər buna duyğu sümrüsü deyirlər). Ona sərf etdiyimiz vaxtı daha faydalı kitablara sərf etsək xeyli inkişaf edə bilərik. Bunu deməklə özümü əsla didaktik göstərmək niyyətim yoxdur. Zatən mən də ağıllı deyiləm, Cerom Selincer demiş, mən çox məlumatsızam, amma çox
Anonim
Tanrılar bir insanı lanetlemek istediklerinde, ona yüksek yetenek ve düşük enerji verirler. Çok şey yapabilir, ama içine baktığında, bunların ancak pek azını yapmaya yetecek kadar özgüven, öz sevgi, yaşam neşesi görür orada.
Bu şekilde devam ediyor
Yanımda kurban rolü oynayan birini istemiyorum.
Bu seni sevmediğim anlamına gelmiyor ama senin düşünün sorumluluğunu ben üst-lenemem. Benimle ilişkin Parazitinin çok ağrına gidecek, çünkü biriktirdiğin atıklara göre davranmak istemiyorum.” Bu bencillik değil, öz sevgidir. Bencillik, kontrol ve korku hemen her ilişkinin sonunu getirecektir. Vericilik, özgürlük ve sevgi ilişkilerin en güzelini yaratır; sürüp giden bir aşk ilişkisini.
Hasan Metin
@Hasmetin80
·29 Mayıs 15:52
Gülmeyi seviyorum, eğlenmeyi, sevmeyi seviyorum.
Övladlarına qayğı, digərlərinə əzab verən İnsan nədir? Həm qayğıkeş həmdə əzabkeş olan bu varlıq nədən ibarətdir? Ət? Düşüncə ? Əzablar toplusu ? Bunu bəlkədə bilməyəcəyik. Bəs insana bu qədər əzab verən şey nədir? Öz düşüncələri ? Kiminsə düşüncələri? Yoxsa kiminsə onun haqda olan düşüncələri? Özüylə üzləşə bilməyən bu varlıq hər çoxluğu özünə ev
"Kurtarıcı rolüne girdiğiniz, herkesi ve her şeyi düzeltme, kontrol etme eğilimi gösterdiğiniz zaman hayat sizin önünüze sürekli problemli ve arızalı kişiler, kontrol edemediğiniz olaylar çıkartır. İlginç olan tarafı ise önünüze çıkan bu insanlar hallerinden memnundurlar. Hayatlarında bir dönüşüm istemez sürekli yakınarak kurban bilinciyle yaşamlarını sürdürmeyi seçerler. Kurtarıcı rolüne giren kişinin kendine önce 'Ben içsel olarak dengeleyemediğim hangi duygumu (öz sevgi, öz değer, öz takdir) beslemek için kurtarıcı rolüne girdim' sorması gerekir. Kurtarıcı rolü genelde kişinin kendisiyle yüzleşmekten kaçma yöntemidir."
Az az...öz öz...
Fazla samimiyet, saygıyı azaltır. Çok sevgi, nankörlük getirir. Çok iyilik, suistimal edilir.
İnsan ilişkilerinde çok’lar sıkıntılı, denge esastır.”
Kendi halindelik.
Az insan.
Kaossuz yaşam.
Merhametli bir kalp.
Sevgi.
Başarı.
Öz saygı.
Bülbül və qızılgül nağılında müəllif , insanlarda olan yalançılığı, insani sevginin şana, şöhrətə, pula dəyişildiyini açıb göstərmək istəmişdir. Burada bülbül bir tələbənin sevgisi yolunda tökdüyü göz yaşlarına, ah-naləsinə dözməyib özünü qurban verir ki, tələbə al rəngli qızılgülü öz sevgilisinə apara bilsin. Lakin tələbə gələndə görür ki, artıq onun sevgilisi başqa bir varlı adama söz verib . Bu al rəngli, bülbülün canı bahasına əldə olunan qızılgülü o daş-qaşa satır. O, qızılgüldən daş-qaşı üstün tutur. Bunu görən tələbə məhəbbətin bir heç olduğunu görüb bundan sonra ağıl sahibi söz verir.
Tələbə sevgilisini sədaqətsizlikdə günahkar hesab edir, amma o özü nə qədər sədaqətli idi?
Bülbül öz canı qarşılığında tək bir şey istəyir, o da sevgisinə sona kimi sadiq olmaq, amma tələbə nəyinki sevgisinə heç gülünə də sahib ola bilmir. Hirsdən gözü dönmüş oğlan gülü küçəyə atır, hansı ki bu gül üçün bülbül canını vermişdi.
Bülbül ilk dəfə oğlana " mən qəlbimin əvəzində sənin üçün istədiyin gülü yaradacam " dedikdə oğlan düşünür ki, yəqin bülbül ağrı hiss etmir, onun üçün tək əhəmiyyətli olan nəğmə oxumaqdı, o aktyor kimi oynamağı bacarır. Halbuki oğlan yanılmışdı bülbül o qədər inanmışdı ki, tələbənin eşqinə " sevgi uğrunda bir bülbülün qəlbi çox kiçikdir " deyə düşünürdü.
" Fəlsəfə müdriklikdən nə qədər danışsa da, məhəbbət ondan müdrikdir".
Nakam məhəbbətə saxlayıb yası,
Bir qız ağlayırdı toy mağarında.
Zülmətə dönmüşdü sevgi dunyası,
Bir qız ağlayırdı toy mağarında.
Sevgisi yolunda o qız dəliydi,
Sevdiyi qədər də sevilməliydi.
Gəlinlik libasın o geyməliydi,
Ne garip değil mi ?
Hiçbir 'öz' ve hiçbir 'söz'
Hiç kimsenin Yüreğine değmiyor artık..
Bakıyoruz, Seviyoruz, Okuyoruz, Geçiyoruz..
Oysa kalmalı insan herhangi bir şeyde,
Vazgeçmediği bir 'değeri' olmalı..
Yüreğinin bir köşesinde.
Vazgeçemediklerimiz olsun....
'Sevgi' gibi...
'İnsanlık' gibi...
~~~GÜNAYDIN Mutlu Sabahlar~~~