"GEÇMİŞİN YÜKLERİNDEN KURTULMAK"
Geçmişte belki çok acı şeyler yaşadın, alman gereken sevgiyi alamadın, kötü muameleye maruz kaldın, belki de ihmal edildin. Sevilmedin, değer görmedin. Yaşadığımız olumsuz olaylardan dolayı hepimiz biraz yaralıyız. Bazılarımız zaman içinde bu yaralarını tedavi ederken bazılarımızın yaraları ise hâlâ kanamaya ve acımaya devam etmekte.
Peki,
Çocuk yetiştirmek
"Kişinin öldükten sonra geride bıraktığı şeylerin en hayırlısı, kendisine dua eden salih bir evlattır."
Hadis-i Şerif
Nureddin Yıldız diyor ki: "Çocuk eğitmeyi, cephede cihat etmek kadar ulvi bir iş olarak göremiyorsak, daha aşılacak çok mesafemiz var demektir."
Kut Töresi gereğince de: "Er odur ki; kendinden ağırı
22.04.2024
Son günlerde çok sorguluyorum yaşamı, yaşamımı. Sanki ucunda yaşamı tuttuğum ipleri el birliğiyle kesivermiş birileri. Bazen geçmiş kör bir makastan bile keskin olup şimdiyle kurduğumuz o bağı koparabiliyor. Çünkü geçmiş belki de hiç geçmemiş. Affetmek, unutmak, intikam almak... Bunların hepsi birer seçenek. Peki ya geri dönebilmek hayata? Yeniden şimdide yaşabilmek... Mümkün mü bilmiyorum ama unutmak yalan, affetmek imkânsız, intikam zor...
Acı ise çok gerçek.
Ve belki de hiç geçmeyecek.
Onda gördüm ben en çok geçmişin izlerini.
Yüzündeki gülümsemenin aksine içindeki acıyı haykıran gözleri. Güçlü durmak ise onun kostümü her gün üzerine giyindiği. Yorgun o da benim gibi.
Bir kitapta kitabın ana karakterleri arasında şu şekilde bir konuşma geçiyordu:
—Belki bir gün biz de birer kahraman olabiliriz değil mi?
—Birbirimizin ruhlarını kurtarırsak neden olmasın?
Beni kapısında bıraktın kalbinin ama belki bir gün biri o kapıdan girebilir ve ulaşır kalbinin derinliklerine. Umarım ki kurtarır içindeki o güzel ruhu.
İşte o zaman ziyan etme başka bir sevgiyi daha. Bulamazsın sonra bir daha.
Kübra F. Demir
İlk affediş işte bu, kendimize karşı olan olmalıdır. Yanlış yapmadığımız ya da suçluluk hissedecek kusurlara sahip olmadığımızdan değil; bunların hepsinin bizim daha iyisini sergileyecek tecrübelere fırsat sunduğunu görebilmek için affetmek gerekir. Sımsıkı yapıştığımız o karanlığı serbest bırakmak; duygunun sağlıklı bir dönüşümüne itilebilmemiz adına ondan faydalanmak ve bırakmak… “Suçluluk seni özgür bırakıyorum. Var oluşum, koşulların bir sonucu değil ve davranışlarım hayatın etkilerine tepki vermek üzerine programlı değil. Ben özgür bir birey olarak şu anımı, yarınımı seçiyorum.”
Bir lise öğretmeni bir gün derste öğrencilerine bir teklifte bulunur:
"Bir hayat deneyimine katılmak ister misiniz?"
Öğrenciler çok sevdikleri hocalarının bu teklifini tereddütsüz kabul ederler.
"O zaman" der öğretmen. "Bundan sonra ne dersem yapacağınıza da söz verin."
Öğrenciler bunu da yaparlar.
"Şimdi yarınki
Affetmek Üzerine
Karşınızdaki kişiyi zerre alakadar etmeyen bir durumdur.
İnsan affetme eylemini kendini iyileştirmek için yapmalıdır.
Biri size "beni affet" dediğinde "affettim" demek değildir bu durum.
Bu durum içimizde kırıldığımız kişinin kırıklarını toplayıp temizlik yapmadır...