Aldığım her nefeste inkisar ve pişmanlık kimseye demez bana benim kadar düşmanlık
Ölesiye değil yaşanılası gibi seviyorum seni,
Aldığım her nefeste yanında olmak gibi seviyorum işte..
Yılmaz Erdoğan
Keşke sadece bir mevsim olsa ama dört farklı var. Ve her mevsim çok heyecan verici ve güzel olduğu için..ve her mevsim bana onu hatırlatıyor.
Bir gün rüzgar onu hatırlatıyor
Diğer günler çiçekler. Ve yağmur.
Onu unutmak için gözlerimi kapatıyorum ama anılar daha da canlanıyor.
Acımı dindirmek için içersem rüyalarımda karşıma çıkıyor.
Aldığım her nefeste onu hatırlıyorum.
Bu yüzden yaşayamadım.
Hayır.
Aslında bu sayede yaşayabildim.
Yine o dönemlerden birindeyim bir süredir.. Yok saymaya çalışıyorum.. Belki başarabiliyorum belki başaramıyorum bilmiyorum ama etrafa yansıtmamaya çalışıyorum.. Ama yine aldığım nefeste boğuluyormuş gibi hissediyorum.. Ağzımdan çıkan her kelime her hece boğazıma takılıyormuş gibi... Geçer hep geçti bir şekilde yine geçer.. Ama finallerim de
Vezinsiz şiirler yaz bana
Kafiyesiz
Hiçbir yerde duymadığım tamlamalar olsun içinde
Duyunca bunu görünce aklına ben nasıl gelmişim diye yeniden aşık olayım sana
Ki her aldığım nefeste hatta verdiğim,
İyi ki demekten bi an vazgeçmeyi aklımdan geçirmiş olmayayım
Yaşadığım hayat belirsiz, zorluklarla dolu ve sürprizlere açık bir yolculuk olduğundan, bu karanlıkta bile bir umut ışığı yakmak mümkünken, acı, kayıp ve çaresizlik her köşede bir anda belirebiliyor. Bu ışığa ulaşmak için iyilik ve merhamet yolunda adımlar atmam gerekiyor. Varlığım evrenin sonsuz değişim ve evriminin bir yansıması olarak kendini gösterirken, aldığım her nefeste, her düşüncenin çarpışmasında, yaptığım her eylemin sonucunda var olduğumu hissediyorum.