“Kan bağı sebebiyle haram olanlar, süt emme yoluyla da aynen haram olur.”(Buhari, Nikah 20; Müslim, Rada 2.)
Aynen kanka her gün yeni bir sey ekleyin her gün bir sey degistirin su uygulamada asla bulamayalim ne nerde
Gençlik kitapları
Geçen gün Youtube'da bir yorum gördüm. Aynen şöyleydi:
Dostoyevski Beyza Alkoç'u tek bir cümlesi ile depresyona soktuktan sonra Tolstoy ile kafes dövüşü için Gogol ile antreman yapar.
Güldüm geçtim diyemem, çünkü üzerinde duyduğum bir yorumdu. Aslında doğru bir yorum, öznel değil, nesnel. Çünkü kim ne derse desin gençlik kitapları insana güzel şeyler katmıyor ve ana fikri olmuyor. Eğer aşırı yeni genç okurları saymazsak çoğu kişi bana katılacaktır. Ama bunlar emek işi değil diyenlere katılmıyorum. Yazar her ne kadar boş şeyler yazsa bile orada bir emek var. Bana göre gençlik kitapları keyif kitabı. Yani anlamak için kafa yormuyorsunuz. Üzülmüyorsunuz veya sinirlenmiyorsunuz demiyorum. Buna şöyle örnek vereyim; benim annem kafa dağıtmak için romantik kitap okur. Bana göre gençlik kitapları aynı etkiyi veriyor. Ayrıca, anlaması kolay olduğu için yeni okurlar genelde bu tür kitaplarla okumaya başlıyorlar. Buna lafım yok. Fakat başka türler okumazlarsa, çok pardon ancak kendilerine okur diyemezler. Aynı şey tüm kategoriler için geçerli. Kitap haznesi geniş olan kişilere okur denir. Diyeceklerim bu kadar, iletimde herhangi birini/yazarı/kitabı aşağılamak istemedim, üstünüze alınmayın. Yorumlarda fikrinizi belirtmeniz hoşuma gider.
Buhârî’de geçen bir hadiste, Ebû Hüreyre’nin naklettiği üzere Efendimiz (sas) kendisi ile önceki peygamberlerin münasebetini çok veciz bir örnek ile şöyle tasvir etmektedir:
“Benimle, benden önce gelip, giden peygamberlerin durumu aynen şuna benzer: Adamın birisi çok güzel bir ev yaptırmıştır. O, bu evi tamamlamış, süsleyip donatmış, ancak duvarında bir köşe taşının yerini eksik bırakmıştır. O şahane evi görmeye gelenler, binanın içinde gezip dolaşırken, gözleri bu eksik kalan yere ilişince: ‘Bina çok güzel olmuş ama keşke şu köşe taşının yeri de boş bırakılmış olmasaydı!’ demekten kendilerini alamazlar. İşte ben, yeri boş bırakılan o köşe taşı gibiyim. Ve ben, gönderilen tüm peygamberlerin sonuncusuyum.”
Siret-i Enbiya 4 / Sîret-i Nebî'nin Sîret-i Enbiyâ İle İlişkisi
