Joseph Murphy-Bilinçaltının Gücü
Yaşadığımız coğrafyada çeşitli dini inançlar ve inanışlar var. Kimine göre doğru kimine göre yanlış…Hacca gidenler, namaz kılanlar, kutsal mekanlara gidip dua edenler, ağaca dilek dileyip kuşak bağlayanlar, bazı nesneleri (nazar boncuğu) kutsal sayanlar çeşitli çeşitli inanışlar var. İnancına sahip çıktığı ve duasını ettikten sonra duasının kabul olduğunu görenler var. Aslında hepsi tek bir şeye bağlı, inanmaya, olacağına inanmaya, canı gönülden inanmak…
Joseph Murphy- Bilinçaltının Gücü
Joseph Murphy’e çoğu yerde katılıp bazı yerlerde katılamıyorum. Kitabı resmen kavga ederek okuyorum :) Çoğunlukla savunduğu fikirler Türkiye sınırları içerisinde ütopik geliyor bana. Sözün özü kısası, her şey bilinçaltında başlıyor ve başımıza ne geliyorsa bilinçaltı sorumlu. Ama şöyle bir durum var ki, ben çocukluğumdaki bilinçaltımda 20’li yaşlarım böyle değildi, hayal ettiğim bu değildi. Ama yine de olacağına inandım. Sonuç olumsuz…Herkes bir gün zengin olacağına inanmaz mı veya umut etmez mi? Bu düşünce kırıntıları da bilinçaltına yansımıyor mu? Eee o zaman neden zengin olmuyoruz? Bilinçli zihinde her ne kadar ağzımızdan çıkan şeyler olumsuz olsa da arka planda olmasını umuyoruz. Türkçe Öğretmenliği bölümü okuduğum için çoğu kişi bana atanamazsın diyor. (Bak, bak karşı tarafa iletilen olumsuz telkinlere bak 🥲🥲) Ama ben yine de atanacağıma inanıyorum. Bir şeylerin yolunda gideceğine, güzel olacağına inancım her zaman tam. Bunu sadece içimden de değil, dışımdan da söylüyorum hep. Bilinçli zihnim bunların farkında da bilinçaltım duymuyor mu beni?
Bilinçaltının gücü olsa gerek
Hastalık zihinden ileri gelir.Yani düşünce tarzımız bizi hasta edebilir ya da tam aksine iyileşmemize yardımcı olabilir."
Zaman geçtikçe; şu okuduğum ‘bilinçaltının gücü’ kitabının etkilerini üzerimde hissediyorum. Hayata baktığın gibi yaşarsın. Bende öyle yapıyorum. Mutlu oluyorum, Rabbime kulluk ediyorum, anneliğimi gözlemliyorum ,nasıl bir eş olduğumu sürekli sorguluyorum, kendimi geliştirmeye çalışıyorum, kahve içiyorum, kitap okuyorum…baktığım her şeyin armağan olduğunu görüyorum. Dokunduğum her şeyin önüme ne emeklerle geldiğini düşünerek hareket ediyorum. Böylece dilimden eksik olmuyor şükürler, hamdler.. ben şükür ettikçe mutluluğum ve bereketim artıyor. Ben hamd ettikçe yüreğimin derinindeki tüm sıkıntılar yok oluveriyor. Mucize değil de nedir insanın şu ağır ve imtihanla dolu dünyada mutlu kalabilmesi.