Ömür Hanımla Güz Konuşmaları - Şükrü Erbaş
...Ve güz geldi Ömür hanım. Dünya aydınlık sabahlarını yitiriyor usul usul. İnsanın içini karartan bulutların seferi var göğün maviliğinde. Yağmur ha yağdı ha yağacak. İncecik bir çisenti yokluyor boşluğunu insan yüreğinin. Hüznün bütün koşulları hazır. Nedenini bilmediğim bir keder akıyor damarlarımdan. Kalbimin üstünde binlerce bıçak ağzı... ve
Uzun bir arayla son iletii..
İnsan gün geçtikçe ne kadar uzaklaşıyor sadelikten. Sahi, bitmek tükenmek bilmeyen bu ‘yeterli değil’ hissi nereden geliyor? Hem neden herkes birbirine benzemeye çalışıyor? Kibir olarak algılamayın lakin bu yüzyılın nadir rastlanan insanlarından biri olarak hissediyorum kendimi. Sanki tek yönlü bir zaman makinesiyle gelip içine düşmüşüm gibi
biz hep çocuk kalmalıydık aslında.
üç taş, üç cam olmalıydı hayat.
en büyük kavgamız gazoz kapağından çıkmalıydı.
ve en büyük acımız,
öğretmenimizin başka şehre tayini olmalıydı.
büyümeğe özenmeliydik büyümeden..
insan dediğin,
yürüdükçe yorulan, yoruldukça ağlayan bir taş değil mi?
çözmesi zor değil.
sen ansın, yaşanan zaman.
Saat Çini vurdu birden: pirinççç
Ben gittim bembeyaz uykusuzluktan
Kasketimi eğip üstüne acılarımın
Sen yüzüne sürgün olduğum kadın
Karanlık her sokaktaydın gizli her köşedeydin
Bir çocuk boyuna bir suyu söylerdi. Mavi.
Bir takım genç anneleri uzatırdı bir keman
Sen tutar kendini incecik sevdirirdin
Bir umuttun bir misillemeydin yalnızlığa
Yalnız
Saklı Sevda
cam yeşili bir kız çok kirpikli
saçları nasıl karanlık bir kızıl
örtülü bir güzellik benzeri olamaz
dudaklarındaki kan etkiliyor asıl
duyarlığı alıngan gönlü ikircikli
ne yazsam ona tutsak
/ adı şehnaz
belki kadın belki çocuk iyice kuşkulu
hangi tutku buğulamış camlarını
bazen ne çok var bazen ne kadar az
kan kırmızı yaşayıp yaz
Çocuk
Ah lastik papuçlu çocuk
Yaması mı attı yaralarının, nedir bu telaşın
Dönmekten mi yoruldu topaçın
Yoksa başını okşamadan mı yattı Havva anan
Başladı demek büyüme belası
Güvercin uçururken şimdi sen mi oldun acemi güvercin
Rotanı hangi acı çizecek şimdi
Yine de acele etme derim, uyma büyüme sanrısına çocuk
Aldanma bulutların üstünde olduğuna
Yavaş yavaş çırp kanatlarını nasıl olsa varamayacaksın
Gitmekle kalmak arasında sıkışıp kalacak kanatların
Hasret kalırsın iyi şeylere, haberin olsun
Varacağın yerde iyilik zindanlarda çürür
İyilik diyorum çocuk iyilik
Cam şişede sıkışıp kalmış
Boğuldu boğulacak.
Kaç diyorum çocuk kaç
Kaç ve kurtar yüreğini.