Lisedeydim. Bir arkadaşım bana bir saat hediye etti, taktım eve gittim, bahçedeyiz…
Akrabalar var. Saat dikkatlerini çekti ben de, “Arkadaşımın hediyesi.” dedim.
Teyzelerden biri;
─ Nasıl arkadaşmış o, kimse kimseye durup dururken hediye almaz, bak bana alan var mı? dedi.
İnsanımızın sevgi anlayışıyla bilinçli olarak ilk o gün yüz yüze
💚 Doğa, orman, ağaçlar, yani yeşil insanın aradığı tüm cevapları verir genelde.
Posetitel Muzeya (1989), Konstantin Lopushansky
"İnsanoğlu, kendine bak ve kederlen. Çünkü doğa hiç bu kadar aşağılık bir şey görmedi. Adın bir yalan, yapıp ettiklerin ikiyüzlülük. Elini sürdüğün her şey bozulacak; Canlılar ve ölüler, ağaçlar ve taşlar, gök, hayvanlar ve kuşlar. Her şey zehirlenip çarpılacak. Çünkü şehvetin sonunda seni tüketecek. Çünkü yeryüzünü pisliklerinden oluşan bir atık yığınına çevirdin ve bunları hazlarından arta kalan höyüklerin altına gömdün. Kendi açgözlülüğünün altında inilderken yaygaraya devam ediyorsun daha fazlası uğruna."
Her zaman olduğu gibi zorlu bir kış sonrası bahar geldi ve boynu bükülmüş ,hüzünlü duran ağaçlar,kuşlar,doğa eski neşesine kavuştu umarım kendi içimizede baharlar gelir…
"İnsanlık çekilince evlerine; gürültü yok! Koşuşturmaca yok! Kavga yok!
Hayat dinleniyor.. Ağaçlar çiçek açıyor, kuşlar ötüyor, yollar dinleniyor, hava temizleniyor, doğa kendine geliyor."
Rainer Maria Rilke
Birinci Ağıt
Kim duyar, ses etsem, beni melekler katından? Onlardan biri beni ansızın bassa bile bağrına, yiterim onun daha güçlü varlığında ben. Güzellik güç dayandığımız Ürkü'nün başlangıcından özge nedir ki; ona bizim böylesine tapınmamız, sessizce hor görüp bizi yok etmediğinden. Her melek ürkünçtür. Kendimi tutar bu yüzden, yutkunurum.
Onlar
Yıllar geçip çağlar değişse de, insan ırkı gezegendeki konumunu -"en akıllı" hayvan olma yolundaki durdurulamaz liderliğini- başka hiçbir canlıya kaptırmasa da, teknoloji insan aklının ürettiği, ancak insan aklını kat be kat geçen yapay zekâ ile donanmış robotik insansıları hayata geçirse de, dünya üzerindeki ilk insandan günümüz
YAVAŞÇA KAYBOLUYORUZ!
Ailece doğa belgeselleri izliyoruz bugünlerde. Doğaya pek fazla çıkma imkânımız olmayınca en azından çocuklarımız görsün, bilgi sahibi olsun, diyorum. Köy hayatı, bahçeler, şelaleler, küçükbaş hayvanlar, yumurta, süt, yoğurt, peynir, dalından koparılan doğal sebze ve meyveler, sonbaharın rengârenk ağaçları ve yollara
Lisedeydim. Bir #arkadaşım bana bir saat #hediye etti, taktım eve gittim, bahçedeyiz…
Akrabalar var. Saat dikkatlerini çekti ben de, “Arkadaşımın hediyesi.” dedim.
#Teyzelerden biri;
─ Nasıl arkadaşmış o, #kimse kimseye
durup #dururken hediye #almaz, bak bana alan var mı? dedi.
İnsanımızın #sevgi anlayışıyla #bilinçli olarak ilk o gün yüz yüze