NAZAN BEKİROĞLU’NDAN BİR HİKMET AKSOY KİTABI: KARINCA İZLERİ
M. NİHAT MALKOÇ
Ömrünün dört yılı(o da Erzurum’daki üniversite hayatı) dışında, yarım yüzyılı aşkın bir zamandan beri Trabzon’da, kendi tabiriyle suyun kıyısında, yaşayan Nazan Bekiroğlu sadece Trabzon’u değil, bütün Türkiye’yi kucaklayan bir değerimiz ve değerlimizdir.
Üniversite
Sabırlı olup sonuna kadar okuyabilecekler için yazdığım hüzünlü bir öyküm. Okuyunuz bence.
Aslında; ne kadar da masum olduğunun farkında değildi yanaklarından süzülen damlaların. Yüzüne acılı bir ifade takınmıştı farkında olmadan. Çatık kaşları, büzülmüş dudakları ve kırılgan gözyaşlarıyla küçük bir çocuğu andırıyordu. Yüzündeki ifadenin ve
Bir edebiyat dergisinde de yayınlanan hüzün barındıran bir öyküm. Öykü sevenlere tavsiye ederim.
Aslında; ne kadar da masum olduğunun farkında değildi yanaklarından süzülen damlaların. Yüzüne acılı bir ifade takınmıştı farkında olmadan. Çatık kaşları, büzülmüş dudakları ve kırılgan gözyaşlarıyla küçük bir çocuğu andırıyordu. Yüzündeki ifadenin ve
"Bir Edebiyat Dergisinde yayınlanan öykümü bugünün anlam ve önemine biraz olsun uygun olduğunu düşündüğüm için tekrar paylaşıyorum. Keyifli okumalar."
Aslında; ne kadar da masum olduğunun farkında değildi yanaklarından süzülen damlaların. Yüzüne acılı bir ifade takınmıştı farkında olmadan. Çatık kaşları, büzülmüş dudakları ve kırılgan
İdam
İdam
Bir gün işi temiz,namuslu,terbiyeli,bekar olan bir adam varmış bu adamın adı''Duman''mış
Duman bir gün yola çıkmış,ailesini görmek istiyormuş ama kötü bir şey varmış adam fakir imiş adamın fakir olması sonucu uçak bileti alamıyormuş alamadığı için çalışmaya karar vermiş.Ama kimse onu fakir olduğu için işe almıyormuş.Adamda buna üzülüp ''Allah bana niçin ayak verdi yürümek için değilmi o zaman yürüyerek gideceğim''dedi ve yola koyuldu.
Yarı Yol Boyunca:
Duman yola koyuldu ama çok uzun bir yoldu bu o yüzden yola koyulmaya başladı.Yanında gerekli eşyaları almayıda unutmadı ve yola koyuldu.
Aileleri zengindi ama o para istemiyordu çünkü kendi parasını kendi kazanmak istiyordu.Yol uzun uzun gidiyordu yol tam 350 kilometre sürmesinmi öyle diyorlardı Dumana.Duman yolun yarısını gitmişti de yolda bir kabile gördü.
Büyük Kabile:
Duman o büyük kalabalık arasında kayıp olmuş gibi görünüyordu.Çok korkmuştu Duman.Kabileden biri onun kafasına torba koyup mendil ile bayıltı.Duman gözlerini açtığında ''kızıl delilier''i görmesinmi.Duman hayatında hiç korkmadığı kadar korkmuştu...Kabile gitmişti,Duman bir mızrak gördü ve onu almayı başardı ipi kopardı Duman kaçmaya çalıştı kaçarken bir adam gördü adam Duman'ın dilini biliyordu adam şöyle dedi:
-Kardeşim kaç seni idam edecekler arkadaşımı idam ettiler kaç! dedi.
Duman adamı sırtına alıp kaçtı,adamı yaralı olduğu için ona bez verdi ve kaçmayı başardılar ama Duman bir haber aldı.
Müthiş Kurtuluş Ve Mutluluk
Ailesi oraya gelmiş ve ona ev almışlar para vermişler Duman bu sefer parayı almış ve o adamla arkadaş kalmışlar.Ailesi ise artık hep Dumanın yanında kalmış
"Bir Edebiyat Dergisinde yayınlanan öykümü tekrar paylaşıyorum. Keyifli okumalar."
Aslında; ne kadar da masum olduğunun farkında değildi yanaklarından süzülen damlaların. Yüzüne acılı bir ifade takınmıştı farkında olmadan. Çatık kaşları, büzülmüş dudakları ve kırılgan gözyaşlarıyla küçük bir çocuğu andırıyordu. Yüzündeki ifadenin ve