Leyla Köşesi
Bir de bakalım Leyla köşesinden
Aşkın kadın adlı penceresinden
Bırakmıştı kendini yazılmış olana
Susmak ve konuşmamak denen cana
Evlenmişti ve görünüşte mutlu
Şimdiden memnun ve gelecekten umutlu
Fakat bir eksiklik ufacık bir nokta
Kalbi kurcalıyordu hala
Mecnun ne olmuştu neredeydi
Nasıldı ne yapıyordu hali neydi
Geceleri loş gölgeler
Leyla Köşesi- S.Karakoç
Bir de bakalım Leyla köşesinden
Aşkın kadın adlı penceresinden
Bırakmıştı kendini yazılmış olana
Susmak ve konuşmamak denen cana
Evlenmişti ve görünüşte mutlu
Şimdiden memnun ve gelecekten umutlu
Fakat bir eksiklik ufacık bir nokta
Kalbi kurcalıyordu hala
Mecnun ne olmuştu neredeydi
Nasıldı ne yapıyordu hali neydi
Geceleri loş gölgeler
Geleceği̇ni̇ kendi̇ düşünceleri̇yle şeki̇llendi̇rmek i̇çi̇n herkesi̇ karşısına alacak kadar i̇natçı bi̇r kadın:
Tüm duyguları baştan yazdırabi̇lecek kadar güçlü bi̇r tutkuya ve dokunduğu her kalbi̇ kendi̇ne esi̇r edecek
Çeki̇ci̇li̇ğe sahi̇p kalpsi̇z bi̇r adam:
Ve birbirlerine her anlamda ters, her bakımdan uyumsuz, düşünce olarak zıt iki inat abidesini bir araya getiren haince planlanmış bir oyun.
Aşk için bedel ödemeye hazır değillerdi, tam da bu sebepten korkakça kaçmayı seçtiler.
Bilmiyorlardı ki; kaçtıkları her şeyin peşlerinden sürüklendiğini...
Özgürlük insanın ruhuna kenetlenmiş kene gibiydi. Eğer istediğin kadar özgür olamıyorsan, zamanla hevesin çekilir, direnme gücün biter, umudun azalırdı. Leydi Jade özgürlüğü; doyasıya dolaşmaktan ve kimseye hesap vermeyerek asi gelmekten ibaret sanıyordu. Oysa belki de asıl özgürlük, bir kalbe girdikten sonra orayı fethetmekti.
Peki ya kalbini fetheden adamın göğsünde kocaman bir karanlık vardıysa…
Yolunu bulmak için yaktığı aşk mumu, geleceğini ışıtmaya yetebilecek miydi?
GELECEĞİM SENSİN.
Beni mi seviyorsun?
Kadın adamı çok seviyordu...
Yemyeşil ovalarını verdi adama
Yaşam fışkıran.
Beni seviyor musun?
Evet, dedi adam...
Güneşini, ayını verdi kadın
Yıldızları taktı bir bir adamın omuzlarına...
Beni seviyor musun?
Ey kadın,
Siyah zemini üstünde dünyanın, Aydınlık bir beyaz gibisin.
Kış ortasında zamanın,
Vazgeçilmez bir yaz gibisin.
Gölgesisin sıcağın,
Yaz ortasında.
Bazen de sıcağı
Kış ortasında soğuğun.
Kalbi gibisin hayatın,
Nefesi mavi göğün,
Ya da yeşil soluğumun.
Gözlerinden dökerken inci tanelerini , rüzgar.
Ya da geceye bakarken , tek renk.
Bir tas su dökerken gidenlerin ardından,
Ya da düşerken aklar saçlarıma.
Beklerken imkansız vagonlarını sevdanın.
Kalbime naklolmuş haber gibisin.
Umut gibisin, heyecan gibisin.
Benimsin, benim gibisin.
Biraz Uzun Ama Lütfen Okuyalim İnşallah...!!!
Kurban bayramı geldi,herkes İbrahim ve İsmail Aleyhisselam kıssalarını anlatıyorken benide düşünceler sardı tabi.. Bu evin birde kadını olmalıydı..
O nasıl bir kadındı ki "İsmail" gibi babasının tek sözüyle bıçağın altına boynunu koyan,hemde babası tereddüt etsede:
- "Allah emrettiyse üzülme kes babacığım!" Diyen,küçücük